Categorie: "spirit tracks"

Het Spirit Tracks dagboek dag 11: verdwaald in de Forest Temple


Toen prinses Zelda zei dat we naar een tempel gingen stelde ik mij daar in eerste instantie een soort kerk bij voor. Zacht kaarslicht. Comfortabele bankjes. Fluisterende bezoekers. Een plaats van bezinning. Even op adem komen van alle krankzinnige avonturen. Precies wat mijn overspannen geest nodig had. Ik sprong in de locomotief en plande de route. Volle kracht richting Forest Temple! Prinses Zelda leek tevreden dat ik eindelijk een keer zonder protest haar bevelen opvolgde.

Maar de Forest Temple was helemaal geen plaats van bezinning. Dat merkte ik al toen ik bij binnenkomst werd aangevallen door stekelige rupsen en exploderende kevers. Achteraf had ik natuurlijk meteen rechtsomkeer moeten maken. Maar dat deed ik niet. Ik holde in paniek een trap op en vanaf dat moment was ik verloren. Verdwaald in een doolhof vol paarse gifwolken en moordlustige insecten. Ik heb mezelf wel tien keer in mijn arm geknepen, maar de nachtmerrie weigerde over te gaan. Waarom luister ik dan ook steeds naar de prinses? Als ik hier ooit nog levend vandaan kom ga ik gewoon weer naar huis. Ik ben er klaar mee. Laat iemand anders Hyrule maar redden. Ik wil alleen nog maar slapen.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 10: musiceren met Gage


Vandaag nog meer mensen op wielen gezien. Ik weet niet of ze echt bestaan of alleen in mijn hoofd, maar ze maken me bang. Waar komen ze vandaan? Wat willen ze van me? Mijn benen? Willen ze ook mijn benen vervangen door wielen? Angstig holde ik terug naar het perron om ergens anders heen te gaan, maar de geest van prinses Zelda hield me tegen. Ik mocht mijn eigen trein niet meer in voordat ik met Gage (want zo heette hij) had gepraat.

Met tegenzin sleepte ik mezelf dus maar weer naar het Woodland Sanctuary. Daar zat hij op zijn altaar, met zijn afro kapsel en zijn slagtanden en zijn enge puntneus. Verbeeldde ik het me of keek hij verlangend naar mijn benen? Bijna alsof hij zich probeerde voor te stellen hoe ze onder zijn lijf zouden staan. “Ik wil…” zei hij met een krakende stem, “een liedje met je spelen!” Opgelucht haalde ik mijn panfluit uit mijn broekzak. Was dat alles? Ik mocht mijn benen houden? Samen speelden we een vrolijk deuntje en Gage verzekerde me dat daardoor de treinrails naar de Forest Temple waren teruggetoverd. Nadat ik hem vriendelijk had bedankt wandelde ik terug naar de trein. Ik voelde Gage’s ogen prikken in mijn knieholtes.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 9: het heet niet voor niets The Lost Woods


Alweer die uil? Reden we daar net ook niet langs? Ik besluit dat ik me vergist moet hebben en rij stug door. Al die beesten lijken ook op elkaar. Bovendien kunnen we onmogelijk in een rondje rijden als we eerst links, en daarna rechtsaf zijn geslagen. Zo werken cirkels niet. Toch? De trein passeert een kromme boom die me ook al bekend voorkomt. Ik hoop maar dat zij het niet heeft gezien.

“Goh,” zegt de geest van prinses Zelda, “alweer die kromme boom?” Ik kijk strak naar het spoor en doe net of ik haar niet heb gehoord. “En volgens mij kwamen we ook al twee keer langs dezelfde uil. Je gaat me toch niet vertellen dat je bent verdwaald?” Ik pers mijn lippen stijf op elkaar. Het is al erg genoeg dat ik spoken zie. Als ik nu ook nog tegen ze ga praten kan ik net zo goed meteen naar de dichtstbijzijnde psychiater. “Ik zei nog: laten we eerst de weg vragen in dat dorpje. Maar nee, dat vond jij niet nodig.” Nijdig geef ik een ruk aan het stuur. Weer linksaf. Een knappe trein die daar een rondje van kan maken. De geest heeft gelukkig geen verder commentaar. In de verte zie ik een uil. Hij komt me bekend voor.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 8: een prinses in blinkend harnas


Ik wilde niet. Ik durfde niet. Maar nadat Anjean nogmaals had uitgelegd dat dit de enige manier was om Hyrule’s treinrails terug te toveren, ging ik natuurlijk toch. Op onderzoek in de Spirit Tower. Wat er precies aan de hand is op de bovenste verdieping is me nog steeds niet duidelijk. Het heeft te maken met de man met twee hoedjes. Die het lichaam van prinses Zelda gebruikt om de demonenkoning te bevrijden? Of zoiets? Ik weet het ook niet. Ik werd teveel afgeleid door Anjean’s wielen om haar uitleg goed te volgen.

Ik was nog maar nauwelijks op de eerste verdieping of mijn hallucinaties begonnen weer op te spelen. Deze keer zag ik een vervaarlijk uitziende ridder op me af hollen met geheven zwaard. Ik dook in elkaar, maar vlak voor hij me zou onthoofden hield de ridder halt en stelde zich voor als prinses Zelda. Maar natuurlijk. Een spook in een harnas. Die kenden we nog niet. Ik leunde achterover en vroeg me af wat mijn onderbewustzijn als volgende zou verzinnen. Deze zenuwinzinking beloofde nog een onderhoudende voorstelling te worden!

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link´s dagboek dag 7: where is my mind?


Ja hallo, Link hier. Ik ben inmiddels in de Spirit Tower en volgens mij gaat het niet zo goed met me. Ik begin steeds meer rare dingen te zien. Zo werd ik net aangesproken door een vrouw op wielen. Wielen! In plaats van benen! Alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Ze zei dat ze ouder was dan honderd jaar en dat ze Zelda’s overgrootmoeder Tetra nog heeft gekend. (Blijkbaar hebben ze destijds ook kapseltips uitgewisseld). Ik weet niet meer wat echt is en wat niet. Droom ik of bestaan er echt oude vrouwtjes op wielen?

Natuurlijk hangt de geest van prinses Zelda ook nog steeds om me heen (terwijl ik dit schrijf kijkt ze over mijn schouder en vraagt wat ik aan het schrijven ben). Ik dacht zeker te weten dat ze niet bestaat, maar ik kan moeilijk negeren dat ik deze toren heb gevonden dankzij haar tunnel. Als zij niet bestaat, hoe kwam ik hier dan? Bestaat de toren dan wel echt? Besta ik dan nog wel? Terwijl ik dat probeer te bevatten word ik door Zelda en Anjean ook nog aangespoord om die rottoren te beklimmen. Alsof ik nog niet genoeg problemen heb!

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 6: geen paniek!


Geen paniek Link, rustig blijven nu. Okee, dus er was inderdaad een tunnel op de plek waar de zogenaamde geest van prinses Zelda had voorspeld. Maar daar kunnen wel duizend verklaringen voor zijn. Puur toeval om te beginnen. Of misschien heb je er ooit over gelezen in de Hyrule Bode. Jij was het alweer vergeten maar je onderbewustzijn had het opgeslagen. Of zoiets. Er moet hoe dan ook een logische verklaring zijn. Dat kan niet anders. Spoken bestaan niet!

Daarbij is het nog niet eens zeker of deze tunnel wel echt naar de Spirit Tower leidt. Het zou me niets verbazen als het alleen een grot blijkt te zijn. Nee echt lief dagboek, dit bewijst niks. Ik ga gewoon even kijken en ik betwijfel of ik meer aantref dan een paar vleermuizen. Wie weet houden die hinderlijke Zelda-visioenen ook vanzelf op als mijn onderbewustzijn met eigen ogen ziet dat dit geen geheime tunnel is. Later kunnen prinses Zelda en ik hier vast om lachen. “Weet je nog die keer dat ik overal spoken zag?” Ja, dat wordt hilarisch. Haha.

(Was het maar alvast zover).

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 5: een spook?


Spoken bestaan niet. Dat weet iedereen. Dus toen ik vanmorgen de geest van prinses Zelda tegenkwam wist ik meteen dat ze niet echt was. Ik verbeeldde me gewoon dat ik haar door de troonzaal zag vliegen. Ze zweefde heus niet echt door die massieve houten deur. Er was vast een logische verklaring voor wat ik dacht te zien. Ik was gewoon nog in shock, ja dat was het! Gisteren werd de prinses vlak voor mijn neus ontvoerd en dat was me niet in de koude kleren gaan zitten. Mysterie opgelost.

Omdat ik verder niets te doen had (mijn locomotief was kapot, alle rails waren verdwenen, Alfonzo was nog steeds bewusteloos en prinses Zelda was ontvoerd) ging ik toch maar op onderzoek. Ik wandelde door het paleis, sprak met bewakers en kwam uiteindelijk terecht in Zelda’s geheime kamer. Daar zou ik zweren dat ik de prinses weer zag, maar ik wist gelukkig dat het maar een hersenspinsel was. Mijn overijverige fantasie liet haar zelfs vertellen over een geheime tunnel naar de Spirit Tower. Grote onzin natuurlijk, zo’n tunnel bestaat helemaal niet. Maar om mezelf gerust te stellen ga ik morgen toch eens kijken. Al was het maar om te bewijzen dat spoken echt niet bestaan.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 4: het noodlot slaat toe


Daar reden we dan: prinses Zelda, Alfonzo en ik in mijn locomotief. Op weg naar de Spirit Tower. De zon scheen, de wind waaide door mijn blonde haren en de vogeltjes floten. De sfeer was bijna gezellig, maar intussen lag het noodlot op de loer.

Alles ging opeens heel snel. Van ene op het andere moment verdween de rails onder onze wielen waardoor de trein bijna (maar net niet) kantelde en uiteindelijk met piepende remmen tot stilstand kwam. De lucht werd donker en vanuit een donderwolk daalde een vliegende trein neer op aarde. De deur zwaaide open en daar was hij weer: onze man met twee hoedjes. Hij lachte kwaadaardig en begon te vertellen dat hij de demonenkoning wilde bevrijden of zoiets. Ik was te bang om goed op te letten. Het kwam er op neer dat hij prinses Zelda nodig had voor zijn sinistere plannetjes. Alfonzo en ik probeerden hem nog tegen te houden, maar zijn gespierde assistent was te sterk. Voor ik het wist vloog ik door de lucht en smakte tien meter verder weer tegen het gras. Vlak voordat ik het bewustzijn verloor zag ik hoe de man zijn hoedjes afzette; op zijn hoofd prijkten twee demonische hoorntjes. Met mijn mensenkennis is in ieder geval niets mis, wat het laatste wat ik dacht.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 3: ontsnappen uit Zelda’s paleis


Dus die rare man met twee hoedjes had toch gelijk. Alle treinrails in Hyrule zijn langzaam aan het verdwijnen. Dat is wat prinses Zelda me vandaag ook vertelde in haar geheime kamer. Geen leuk vooruitzicht als je net vier jaar hebt gestudeerd om machinist te worden. Zonder rails heb ik straks geen werk! Gelukkig wist ze ook een oplossing. We gaan samen naar een plek die de “Spirit Tower” wordt genoemd. Daar woont volgens de legende een wijze oude vrouw die hopelijk niet alleen weet wat er aan de hand is, maar ook hoe we het kunnen tegenhouden.

Het enige probleem met dat plan: prinses Zelda mocht het paleis niet verlaten. Een ideetje van, je raadt het al, de man met twee hoedjes. Alle bewakers hadden van hem de opdracht gekregen om Zelda terug naar haar kamer te brengen als ze buiten het paleis werd betrapt. Waar het op neerkwam was dat ik, vermomd als bewaker, alle bewakers in de paleistuin één voor één moest afleiden zodat prinses Zelda ongezien achter hun rug langs kon sluipen. (Met andere woorden: goed werk Nintendo. Dat was een leuke variatie op de sluippuzzel die sinds jaar en dag in ieder Legend of Zelda-spel wordt verwerkt).

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]

Link’s dagboek dag 2: diploma uitreiking


Raad eens wie er vandaag een machinist is geworden? Inderdaad! Het was ik, jullie eigen Link! Ik heb er heel wat saaie lessen voor moeten volgen, maar vandaag kreeg ik mijn diploma. Door prinses Zelda persoonlijk overhandigd hè! Ik was zelfs uitgenodigd in het koninklijke paleis. Snif. Dit was met stip de mooiste dag van mijn leven. Alleen een chagrijnige man met twee hoedjes probeerde roet in het eten te gooien. Hij riep de hele tijd dat we moesten opschieten en dat de ceremonie onzin was omdat “alle rails in Hyrule toch binnenkort verdwijnen” of zoiets. Ik heb geen verstand van zulke dingen, maar volgens mij was dat een hele kwaadaardige man.

Na afloop van de ceremonie stopte prinses Zelda stiekem een briefje in mijn hand en fluisterde dat ik niks mocht laten merken. Toen haar gezelschap de kamer had verlaten (de man met twee hoedjes riep nog dat ik nu maar snel moest ophoepelen) keek ik wat erin stond. Het was een uitnodiging met op de achterkant een plattegrond naar een geheime kamer in het paleis. Ik heb geen verstand van zulke dingen, maar volgens mij zou dit weleens het begin kunnen zijn van een groot avontuur.

Bekijk alle pagina’s van Link’s dagboek | [g.forum]