Deze week twee titels waar bijna niemand op zit te wachten. Soms vraag je je echt af wat Nintendo hoopt te bereiken met het opnieuw uitbrengen van zulke spellen. Wie gaat zulke spellen downloaden? Wie gaat ze spelen? Het voelt bijna aan als een matige week voor de Virtual Console, maar dankzij een legendarische Super Nintendo klassieker van Capcom hoeven retro-fanaten zich de komende tijd toch niet te vervelen.
Double Dungeons
Ha leuk! Double Dragon, dacht ik toen ik vannacht even snel keek welke spellen er deze week aan het Winkel Kanaal waren toegevoegd. Dat was nu eens een NES spel dat ik graag nog eens zou spelen. En dan vooral Double Dragon II natuurlijk, het onbetwiste beste deel uit de serie. Wat heb ik vroeger veel spannende uren doorgebracht met Billy en Jimmy. Het nachtelijke level op de daken van de stad, het gevecht in de helicopter en wat te denken van de ondergrondse basis? Ik hou van dat spel!
Alleen zat ik met mijn gedachten waarschijnlijk heel ergens anders op dat moment, want toen ik nog eens goed keek zag ik dat er helemaal geen Double Dragon stond. Double Dungeons is deze week aan de Virtual Console toegevoegd. Een spel waar ik werkelijk nog nooit van heb gehoord.
Ik probeer voor deze Nieuw in het Winkel Kanaal berichten altijd een filmpje van ieder nieuw spel op te zoeken, maar van Double Dungeons is opvallend genoeg geen enkel filmpje te vinden. Niet op YouTube, niet op Video.google en niet op Gamevideos. Nergens zijn bewegende beelden van dit spel te zien. Een beetje vreemd, aangezien ik bij ieder ander spel dat tot nu toe voorbij is gekomen kon kiezen uit tientallen filmpjes.
Maar het wordt nog veel vreemder. Alle informatie over Double Dungeons is schaars. Een zoektocht op google levert vooral heel vaak het bericht op, van een paar weken geleden, dát Double Dungeons naar de Virtual Console zou komen. Leuk, maar veel succes als je de mening wilt lezen van iemand die de game ook daadwerkelijk heeft gespeeld.
En dat beste lezers, is geen goed teken. Over ieder leuk spel is wel ergens op het internet wat geschreven. Mensen schrijven over alles wat ze leuk vinden, en voor ieder spel is wel ergens een gek te vinden die het in tegenstelling tot de rest van de mensheid wel een leuke game vind.
Het feit dat informatie over Double Dungeons zo moeilijk is te vinden betekent dat het spel óf heel erg obscuur is óf gewoon niet zo'n goed spel. Ik begon te vrezen voor het laatste.
Toen het me na lang zoeken toch lukte om wat concrete informatie over het Turbografx-spel te vinden, werden die vermoedens bevestigd.
Orangelazarus schrijft: “Een verhaal en goede graphics heeft Double Dungeons niet, dit spel is een typische dungeon hack. Je loopt het hele spel door eindeloos lange kale gangen terwijl je tegen monsters vecht. (…) Er zijn tientallen verschillende dungeons om uit te kiezen, maar dat haalt niet zoveel uit als ze allemaal dezelfde grijze kleur hebben en volzitten met ongeveer dezelfde monsters. Double Dungeons is een heel simpel spel dat op papier misschien interessant klinkt voor mensen die heel erg van het genre houden, maar zelfs zij zullen moet toegeven dat dit spel wel heel erg primitief is.“
Ook Huguesjohnson (ja, ik heb echt de meest exotische uithoeken van het internet moeten opzoeken) heeft gehoord dat Double Dungeons naar de Wii zou komen en vond dat niet zo’n goed idee: “Het probleem met Double Dungeons in het winkelkanaal is dat toevallige voorbijgangers het zullen tegenkomen en nieuwsgierig worden naar het spel. “Hmm, ik hou van spellen met dungeons,” zullen ze denken, “dan is dit spel zeker dubbel zo leuk?” Fout. Double Dungeons is een monotone dungeon crawler waar de meeste spelers zich dodelijk mee zullen vervelen.“
Voor mij is het duidelijk: ik zou Double Dungeons aan niemand aan durven bevelen, en ik ben ook absoluut niet van plan om het zelf uit te proberen. Woorden als primitief, monotoon en dodelijk vervelend stemmen me niet echt hoopvol. Downloaden heel erg op eigen risico!
___________________________________________________
Galaga
Met een flinke hoeveelheid fantasie zou je Galaga kunnen zien als een hele verre voorloper van het geliefde vertical scrolling Shoot-em-Up genre. De gelijkenis gaat misschien niet helemaal op en ik heb het idee dat het spel eigenlijk meer is gebaseerd op Space Invaders (weinig scrolling dus), maar je speelt wel een ruimteschip dat andere ruimtescheepjes moet neerschieten.
Het grote verschil tussen Galaga en een moderne(re) Shoot-em-Up is dat jouw ruimteschip alleen maar naar links en rechts kan bewegen, niet omhoog en omlaag. Het resultaat voelt ondanks de veel leukere tegenstanders toch nog behoorlijk Space Invaders-achtig. Echt spannende manoeuvres uithalen gaat op deze manier niet. Tel daarbij op dat de beelden en het geluid ook behoorlijk verouderd zijn (vooral het geluid, vreselijk) en Galaga is gewoon niet zo'n aantrekkelijk spel voor een moderne gamer.
Daar staat tegenover dat Galaga in de jaren ’80 een populair spel was in de arcade-hallen. Iedereen die het nog kent uit die tijd zal er nu vast en zeker ook nog een paar nostalgische middagen mee kunnen doorbrengen. Een klassieker is een klassieker. Maar mensen die Galaxa al leuk vinden hebben mij ook helemaal niet nodig om ze dat te vertellen. Ga! Download! Nostalgie is een uitstekend excuus!
En voor iedereen die het nog niet kent, probeer één van de vele andere shoot-em-ups in het winkelkanaal.
___________________________________________________
Super Ghouls ‘n’ Ghosts
Ik hou van dit spel. Ik hou echt van Super Ghouls ‘n’ Ghosts. Het is een platformspel uit de beginperiode van de Super Nintendo en laat me je vertellen: dit spel is moeilijk. Niet onmogelijk, niet oneerlijk, het is absoluut uit te spelen, maar wel verschrikkelijk moeilijk. Wat onmiddellijk opvalt als je begint te spelen is dat je geen controle hebt over hoofdpersoon Arthur tijdens zijn sprongen. In ieder ander spel kun je dan nog wel wat wijzigingen in de lucht maken, grote sprongen, kleine sprongen, dat soort dingen. Zo niet in Super Ghouls ‘n’ Ghost. Met ongetwijfeld een gemeen lachje op hun gezicht hebben Capcom’s programmeurs Arthur maar één voorgeprogrammeerde sprong gegeven, altijd hetzelfde boogje. (of het dubbele boogje, er is een mogelijkheid tot double jump). Dat werkt in het begin heel erg frustrerend, maar al na een paar minuten besluit je het te accepteren en er gewoon voor te gaan, wat de makers van het spel ook allemaal met je van plan zijn, je moet het van jezelf uitspelen.
En zo kan Super Ghouls ‘n’ Ghosts een paar dagen lang je leven overnemen (ik spreek uit ervaring). Na een paar gefrustreerde eerste pogingen waarbij je het na een tijdje maar gewoon opgaf, maak je jezelf op een gegeven moment kwaad en besluit je er voor te gaan. Je moet en zal die laatste eindbaas verslaan. Met een verbeten gezichtsuitdrukking neem je telkens plaats achter de Super Nintendo (of in dit geval de Wii + Classic Controller) en vergeet je al je andere spellen. Je sleept jezelf moeizaam van savepoint naar savepoint terwijl het spel steeds moeilijker wordt.
Maar je levert echt een prestatie. Het is alsof je de Mt. Everest beklimt. Als bergbeklimmers eenmaal halverwege zijn willen ze het ook niet meer opgeven, dan moet en zal de top gehaald worden. Zo voelt het ook met Super Ghouls ‘n’ Ghosts. Als je er eenmaal inzit is opgeven geen optie meer.
Meesterlijk spel. Zo worden ze tegenwoordig niet meer gemaakt. De verrassing op het einde is een beetje gemeen, maar als je eenmaal zover gekomen bent kun je dat ook nog wel aan.
Veel plezier. 
___________________________________________________
Zie ook:
- Nieuw in het winkelkanaal: Sword of Vermilion, Streets of Rage, Chew Man Fu, Bio Hazard Battle
- Nieuw in het winkelkanaal: Kirby's Adventure, Excitebike, R-Type III, New Adventure Island
– Nieuw in het winkelkanaal: week 6 – Super Mario World, Zelda II en Vigilante
– Bonanza Bros, Gain Ground, Comix Zone, Gradius – wow!
– Een recensie van Soldier Blade
– Nieuw in het winkelkanaal: Mario Kart 64 en Soldier Blade
– Nieuw in het winkelkanaal: Street Fighter II en Super Probotector
– Xevious, of hoe Nintendo zich er deze week wel heel erg makkelijk vanaf maakt
– Eindelijk wat klassiekers voor de Virtual Console
– Vijf nieuwe van Sega voor de Virtual Console
– Deze week wel twee nieuwe Virtual Console titels
– Ik sta op het punt om iets stoms te doen
– Heel veel explosies
Lees ook:Double Dungeons (Wii VC) trailer
Lees ook:Xevious, of hoe Nintendo zich er deze week wel heel erg makkelijk vanaf maakt
Lees ook:NTSC spellen op PAL virtual console steeds dichterbij
Lees ook:Eindelijk wat klassiekers voor de Virtual Console
Lees ook:Nieuw in het winkelkanaal: Kid Icarus, Ocarina of Time
Is Super Ghouls ‘n’ Ghosts iets voor mij? Ik weet niet of ik wel van hele moeilijke games hou. Super Probotector vind ik een erg moeilijk spel(het eerste level is al best pittig, maar dat kan ook aan mijn inzet liggen) dus ik weet het niet zeker…
Maar Ik krijg de controler niet meer uit mijn handen voordat ik minstens 5 keer tegen het Game-Over scherm heb aangekeken. De bommenwerper, de minibaas achter de instortende flat, de eindbaas… Allemaal brilliante stukken in het eerste level.
Eigenlijk vind ik Comix Zone ook echt een aanrader. Een spel dat speelt als een strip, een origineel idee. Naar mijn mening zijn er veel te weinig originele (én speelbare) spelen.
Als mensen mij naar aanraders vragen voor de Virtual Console antwoord ik: Comix Zone, Gunstar Heroes, Super Mario World en The Legend of Zelda: Ocarina of Time.
“Is Super Ghouls ‘n’ Ghosts iets voor mij? Ik weet niet of ik wel van hele moeilijke games hou. Super Probotector vind ik een erg moeilijk spel(het eerste level is al best pittig, maar dat kan ook aan mijn inzet liggen) dus ik weet het niet zeker”
Ik denk dat de moeilijkheidsgraad wel ongeveer vergelijkbaar is met Super Probotector. Die spellen zijn allebei nogal genadeloos maar wel erg goed.
“Eigenlijk vind ik Comix Zone ook echt een aanrader. Een spel dat speelt als een strip, een origineel idee.”
Die is inderdaad ook heel goed! Maar ook ERG moeilijk! Ik kom maar niet door het vierde level heen.
“Als mensen mij naar aanraders vragen voor de Virtual Console antwoord ik: Comix Zone, Gunstar Heroes, Super Mario World en The Legend of Zelda: Ocarina of Time.”
Daar kan ik me wel in vinden. Allemaal erg goede spellen.
Mario64 durf ik ook rustig aan te bevelen, nog zo’n spel dat volgens mij iedereen wel goed vind.