Dat zijn vier nieuwe Virtual Console spellen in één week. Lang geleden dat Nintendo dat voor elkaar kreeg. Met dank aan Sega die tekent voor drie van de vier retro-games. Op Comix Zone verheugde ik me al een tijdje, dus die heb ik vanmorgen vroeg (of gisteravond laat, het is maar hoe je het bekijken wilt) meteen gedownload. Maar hoe zit het met die andere drie spellen?
Bonanza Bros.
Hele vroege tweepersoons tweedimensionale stealth game, waarin je voor de verandering eens een keer de slechterik mag spelen. Als inbreker moet je ongezien een X aantal voorwerpen zien te stelen uit steeds zwaarder bewapende gebouwen. De vreemde gestileerde graphics zijn het eerste dat opvalt, en bij het bekijken van onderstaand filmpje was het tweede dat mij opviel dat alle neergeschoten vijanden zo snel weer overeind komen. Wat een gestress! En dan ook nog de hele tijd dat verstoppen achter pilaren… Nee, ik geloof niet dat ik hier het geduld voor heb.
____________________________________________________________
Gain Ground
(Originele advertentie voor dit spel uit de jaren ’90)
De graphics zijn hopeloos verouderd, de muziek werkt op m’n zenuwen en het spel loopt zo traag dat je je afvraagt of het filmpje per ongeluk in slow motion is opgenomen. En toch bleef ik gebiologeerd kijken. Misschien is het de ouderwetse gamer in me, maar iets aan de simpelheid van Gain Ground (het presenteert je iedere keer met een scherm vol vijanden en de simpele opdracht om iedereen te verslaan) spreekt me erg aan. Ik zou mezelf hier ernstig aan verslaafd kunnen zien raken. Het nog-één-schermpje gevoel moet enorm sterk zijn.
Intrigerend. Misschien een interessante B-keus voor weken waarin geen andere leuke spellen worden toegevoegd.
____________________________________________________________
Gradius
Dit spel is moeilijk! Kijk alleen maar naar deze video om een beeld te krijgen van de hectische actie. Ik ben gek op shoot ‘em ups, helemaal als ze moeilijk zijn. Dus toen ik deze spelcassette op een rommelmarkt zag liggen heb ik geen moment geaarzeld. Die klassieker wilde ik niet missen!
Inmiddels zijn we twee jaar verder en ik ben nog nooit, ik herhaal nog nooit voorbij de vulkaan in het eerste level geraakt. De speler in deze video heeft een interessante tactiek… ziet er makkelijk uit. Het zou nuttig zijn als het mij ook lukte om de vulkaan te bereiken zonder ooit één keer geraakt te worden.
Gradius is zo’n invloedrijke klassieker dat ik bijna geneigd ben om te zeggen dat iedereen hem toch een keer gespeeld moet hebben… maar weet wel waar je aan begint. Geef mij niet de schuld als je uit frustratie de Classic Controller begint te mishandelen. En laat het me weten als je manier ontdekt om voorbij die vulkaan te komen.
____________________________________________________________
Comix Zone
Fenomenaal vechtspel dat zijn tijd ver vooruit was. De presentatie van deze game is fantastisch! Waar de meeste andere games die eruit willen zien alsof ze zijn gebaseeerd op een stripboek er genoegen mee nemen om wat vrolijke kleurtjes en dikke zwarte lijnen te gebruiken, gaat Comix Zone veel en veel verder. Echt waar, dit spel is een stripboek.
De levels zijn verdeeld in verschillende vakjes, personages praten (tijdens het spelen) met elkaar via spreekwolkjes en af en toe verschijnt er een hand in beeld die een extra vijand in het level tekent. Misschien wel de beste presentatie in een game ooit. Ik had er tot voor kort nog nooit van gehoord, maar achteraf is het niet moeilijk om in te zien dat deze game een enorme inspiratiebron geweest moet zijn voor Capcom tijdens het maken van Viewtiful Joe.
Tegelijkertijd is Comix Zone niet bepaald makkelijk. Het spel geeft je maar één leven en één continue. Als je die gebruikt hebt wordt je genadeloos teruggestuurd naar het titelscherm. Daar moet je wel tegen kunnen, zeker omdat het vaak ook gewoon trial and error is om erachter te komen wat je volgende stap moet zijn. Veel valstrikken kun je met geen mogelijkheid zien aankomen en de enige manier om ze te ontdekken is door erin te trappen. Bereid je voor om váák overnieuw te beginnen.
Maar net als vroeger stoort dat niet echt. De levels zijn niet vervelend om vaak te herspelen. De controls zijn dik in orde en het is een leuke uitdaging om dat eerste level (dat ik vandaag al minstens 20x heb gespeeld) zo snel mogelijk en met zo min mogelijk energieverlies te doorlopen. Je wordt er steeds beter in en het geeft gewoon een goed gevoel om dat te merken.
Dit soort training, en de vrijheid die de makers daardoor hebben om de latere levels nóg moeilijk te maken, komt tegenwoordig simpelweg niet meer voor. Comix Zone bewijst dat dat ergens toch wel jammer is.
Naast moeilijk is het spel ook wat aan de korte kant. Ik ben vandaag tot op de vierde pagina gekomen, en heb gehoord dat er in totaal maar zes pagina’s zijn. Of dat een nadeel is weet ik nog niet. Er valt zeker wat te zeggen voor een korte game die je ook na het uitspelen nog regelmatig opstart om het avontuur nog een keer te beleven, en ik heb het gevoel dat Comix Zone zo’n game zou kunnen zijn.
Van harte aanbevolen.
____________________________________________________________
Zie ook:
- Een recensie van Soldier Blade
- Nieuw in het winkelkanaal: Mario Kart 64 en Soldier Blade
- Nieuw in het winkelkanaal: Street Fighter II en Super Probotector
- Xevious, of hoe Nintendo zich er deze week wel heel erg makkelijk vanaf maakt
- Eindelijk wat klassiekers voor de Virtual Console
- Vijf nieuwe van Sega voor de Virtual Console
- Deze week wel twee nieuwe Virtual Console titels
- Ik sta op het punt om iets stoms te doen
- Heel veel explosies
Lees ook:Comix Zone, Gain Ground, Bonanza Bros uitgesteld
Lees ook:Comix Zone, Bonanza Bros, Gain Ground: aanstaande vrijdag op VC
Lees ook:Xevious, of hoe Nintendo zich er deze week wel heel erg makkelijk vanaf maakt
Lees ook:Check de Japanse VC-versie van Pokémon Red
Lees ook:Nieuw in het winkelkanaal: Mario Kart 64 en Soldier Blade
comix zone ziet er goed uit! en het lijkt me wel leuk. ook dat bonzana bros. ljikt me leuk, zo geduldig moet je er niet voor zijn.
Comix Zone is en blijft een geniaal spel.
Bonanza Bros is een zwaar onderkend spel. Schijnt ook erg goed te zijn.
Comix Zone ziet er idd erg goed uit – ik had/heb een Megadrive, maar kan me van deze titel niets herinneren.
SEGA-musthaves wmb zijn Sonic I & II, Streets of Rage II en Shinobi III.
Gradius is een echte classic, maar voor mensen die geen nostalgische link met deze versie hebben zou ik even wachten tot bijv. Parodius (SNES) uitkomt: precies dezelfde gameplay maar dan met met mooiere graphics en een flinke dosis humor.
Net Comix Zone gedownload, dat filmpje haalde me toch over de streep… wilde mijn laatste 1000 wiipoints toch voor een megatitel bewaren. Het is errugh grappig maar wel een hersenloze buttonbasher (zoals het er nu op lijkt, maar ben nog niet voorbij de eerste pagina). Echter vond ik de actieknop nogal ongelukkig gepositioneerd op de wii-mote. Dacht het nog even te omzeilen door de controls in het option menu aan te passen, maar dat pikte de game niet. Zou dit nu een soort van misselijkmakende grap zijn om mij te dwingen alsnog een classic-controller aan te schaffen?
Ik vind de Wiimote horizontaal-vasthouden-besturing helemaal niet lekker werken. Eigenlijk bij geen enkele VC-game. Als je van plan bent er veel te downloaden is een classic controller wel aan te raden.
Het is niet het meest diepgaande spel ooit, maar er zitten wel een paar technieken in. Ik moet de handleiding eigenlijk maar eens lezen. :p Ik heb uit mezelf alleen nog maar de uppercut ontdekt.
Gradius is de musthave tussen deze games.
Nog altijd voor mij de beste vlieggame.
downloade die handel
Ik sluit me bij TheDude aan, gradius is een klassieker, maar parodius is leuker om te spelen.
Bij Gradius kom je langs de vulkanen door precies boven de eerste te gaan stil hangen, zo hoog mogelijk, en te blijven schieten.
Zo werkte dat iig bij Konami’s “Nemesis” op de MSX, waar deze game een regelrechte copy van is. Piece of cake.
Toffe blog dit trouwens, heb net een Wii omdat m’n Gamecube stuk is gegaan. En nostalgie in gameland is mij niet vreemd
…I see you used my video there…nice. Gain Ground is an acquired taste, but once you get into it, it’s awesome.