Nieuw in het winkelkanaal: Legend of the Mystical Ninja, Punch-Out!, Dragon’s Curse

Pak je Wii Points maar want dit wordt een dure week! Laat ik er niet omheen draaien, Legend of the Mystical Ninja moeten we gewoon allemaal kopen. Punt uit. Als je van Japanse folklore houdt, als je van platformgames houdt, als je van retro-games houdt, als je van Gradius houdt… mis Mystical Ninja niet! En Punch-Out!! mag je eigenlijk ook niet missen. Had ik al gezegd dat Super Mario daar ook in meedoet? Als scheidsrechter? Mis het niet! Het enige spel wat je je vandaag misschien kunt veroorloven over te slaan is Dragon’s Curse… maar ook Dragon’s Curse heeft heel veel trouwe fans die je nu ongetwijfeld het tegenovergestelde zullen vertellen.

Dank u Nintendo, voor zo’n goede Virtual Console week!

Dragon’s Curse

Dit spelletje heeft een interessante geschiedenis, al zeg ik het zelf. Oorspronkelijk was dit het derde deel uit de Wonderboy serie van spellen die verschenen op Sega’s Master System. Maar terwijl Wonderboy I en II nog redelijk eenvoudige platformgames waren, met levels die van links naar rechts doorlopen moesten worden, gooide Wonderboy III – The Dragon’s Trap! het over een hele andere boeg. Deze game speelde zich af in één grote aaneengesloten wereld. Er waren dorpjes, bewoners om mee te praten, voorwerpen om te verzamelen en geheimen om te ontdekken. Het was voor zijn tijd (eind jaren ’80) een erg ambitieus spel.

Ook opvallend is dat hoofdpersoon Wonderboy al bij de eerste eindbaas wordt veranderd in een draak en dat hij de hele rest van het spel in die vorm moet doorlopen. Waarschijnlijk was dat ook de reden dat toen het spel een paar jaar later werd uitgebracht op de Turbografx spelcomputer (met verbeterde graphics) het alleen nog maar Dragon’s Curse heette en dat Wonderboy nergens meer werd genoemd. De held wordt hier gewoon aangeduid als een anonieme ridder. Het was een bizarre en gewaagde keuze. De enige andere sequel dat ik kan bedenken waarin spelers niet met hun favoriete personage mochten spelen was Metal Gear Solid 2.

Het onderstaande filmpje geeft waarschijnlijk een goed beeld van het soort spel dat je hier kunt verwachten. Het is niet de meest diepgaande of gepolijste platformgame ooit. Ook al lijkt de structuur er een beetje op, het is zeker geen Metroid. De programmeurs van Wonderboy ging later bij Hudson verder met het maken van de Adventure Island spellen, dus als je die kent weet je ongeveer hoe de actie hier “voelt.” Heel erg arcade-achtig met constant respawnende vijanden. Volgens de kenners één van de beste spellen van zijn soort. De open structuur spreekt me heel erg aan, maar vanwege mijn niet-zo-positieve ervaringen met Super Adventure Island twijfel ik nog over het zelf downloaden van dit spel.

_____________________________________________________

Legend of the Mystical Ninja

Maar jij, beste Wii-bezitter die Legend of the Mystical Ninja vroeger vast nog nooit gespeeld heeft, jij hoeft niet te twijfelen. Vergeet Dragon’s Curse! Vergeet zelfs Punch-Out!! Dit is het spel dat je deze week moet downloaden! Deze klassieker van Konami staat hoog in mijn top 10 van beste platformgames ooit gemaakt, en ik heb me verheugd op deze dag… Mystical Ninja in de Virtual Console. Niet dat ik het zelf zal downloaden natuurlijk. Ik heb de originele SNES-cartridge al! Ik trek hem nog regelmatig uit de kast. In feite zal ik hem ter ere van deze release komende week nog eens uitspelen. Misschien schrijf ik er zelfs wat over!

Maar eerst een klacht. Uit nieuwsgierigheid heb ik deze week eens gekeken wat Nintendo zelf eigenlijk schrijft over één van mijn favoriete spellen. Ik klikte op het “Meer informatie” knopje en ik las…

“Er rust een vloek op het dorpje Horo-Horo! De prinses is verdwenen en zonder haar zijn de dorpsbewoners machteloos tegenover een plaag van gigantische sprinkhanen.“

Dat is wel een hele drastische samenvatting van het Mystical Ninja verhaal zeg. Zo drastisch dat het eigenlijk niet eens meer klopt. Het aardige van dit spel is juist dat het verhaal zich langzaam ontvouwt en dat je ziet hoe de twee hoofdrolspelers er min of meer per ongeluk in meegesleept worden.

Het spel begint inderdaad in het dorpje Horo-Horo, en er heerst inderdaad een vloek op. Tot zover heeft Nintendo het goed begrepen. Maar als je dan vervolgens de bron van die vloek verslaat, een spook dat met borden naar je gooit, blijkt dat zij eigenlijk een vervloekte ninja-kat is die je smeekt om haar Ninja-katten-leider te bevrijden van een kwaadaardig monster. Als dat je in het tweede level ook nog lukt, dan krijg je eindelijk ook iets over die ontvoerde prinses te horen. Maar ook dat is eigenlijk maar een klein onderdeel van het krankzinnige verhaal.

“De laatste hoop is gevestigd op Kid Ying en Dr. Yang, de twee bescherm-ninja’s van het dorp. Kid Ying is een jonge moedige ninja en Dr. Yang is zijn oppermachtige mentor en meester in de geestes transformatie.“

A. Ik heb er begrip voor dat het Konami een goed idee leek om, in een tijd dat Japan nog niet zo hip was, de Japanse namen van de hoofdrolspelen te veranderen voor de Westerse release. Goemon en vooral Ebisumaru klinken in het Engels nu eenmaal niet zo catchy. Maar waarom, o waarom moesten ze uitgerekend Kid Ying en Dr. Yang genoemd worden? Het klinkt zo fout!

B. Dr. Yang (Ebisumaru) is niet de “oppermachtige mentor” van Kid Ying (Goemon)! Hoe komt Nintendo er in hemelsnaam bij? Kid Ying neemt het hele spel door overduidelijk de leiding terwijl Dr. Yang nauwelijks in de gaten heeft wat er allemaal aan de hand is. Hij is een komische side-kick, meer niet. Tenzij Nintendo’s beschrijving sarcastisch bedoeld was, wat ik op één of andere manier sterk betwijfel, lijkt deze tekst rechtstreeks overgenomen vanaf de achterflap van een slechte Kung Fu film… oppermachtige mentor, laat me niet lachen! Iedereen die het spel gespeeld heeft zal zich beseffen hoe belachelijk die opmerking klinkt.

“Samen moeten ze de tien levels van het Dragonbeast overwinnen tot ze de prinses hebben gevonden… of sterven tijdens hun poging.“

Dragonbeast?!

“Je moet vechten voor je leven en magische raadsels oplossen.“

Oh echt? Dan mag Nintendo me toch eens aanwijzen waar die magische raadsels verstopt zitten. De laatste keer dat ik keek was Legend of the Mystical Ninja toch echt een puur actiespel waarin het volledig op snelle reflexen en behendigheid aankomt.

Vechten voor je leven klopt trouwens wel, dit spel is niet geschikt voor mensen die snel gefrustreerd raken. De vijanden zijn genadeloos en ook qua pure platform-actie heeft Konami een paar gruwelijk ingenieuze locaties bedacht (ik kijk naar jou, level 4!) waar je vaak mis zult springen tenzij je beschikt over een perfecte timing. Het is fantastisch, maar zorg dat je voldoende doorzettingsvermogen bij je hebt.

“Je vijanden: de Carp Meister die zijn slachtoffers uitschakelt met zijn giftige vechtvissen, en het Sumo Tag Team, bekend van de onverslaanbare Belly Buster Crunch. Zij zijn slechts het topje van de ijsberg.“

Carp Meister!? Het is misschien een tijdje geleden dat ik voor het laatste speelde, maar ik kan me in dit spel toch echt geen Carp Meister herinneren. Wie verzint al deze onzin toch?

Het Sumo Tag Team zit verrassend genoeg wel echt in het spel, maar ik heb geen flauw idee wat een Belly Buster Crunch moet voorstellen… laat staan dat ze erom bekend staan. Ik zou weleens willen weten wie precies de schrijver is van die “Meer informatie” teksten. Volgens mij doet hij maar wat. In dit spel heeft hij zich in ieder geval zeker niet serieus verdiept.

“Daarom moet je kracht uiteindelijk niet vanuit je lichaam komen maar vanuit je geest!“

Aha, een ninja-cliché om mee af te sluiten, altijd leuk. Alleen jammer dat het helemaal niks met het spel te maken heeft. Kid Ying en Dr. Yang vechten door met pijpen en yo-yo’s om zich heen te slaan. Geen ninja-technieken waarvoor opperste concentratie vereist is, ze meppen gewoon om zich heen. Simpel, maar uiterst effectief en bevredigend.

Laat je niet afleiden door Nintendo’s ongeïnspireerde promotie-tekst, koop dit spel! En als je dat doet, ga er dan ook helemaal voor. Dompel jezelf onder. Doorzoek alle dorpjes zorgvuldig, bekijk ieder huis van binnen en praat met iedereen. Legend of the Mystical Ninja zit vol met kleine grapjes en details en leuke minigames die je makkelijk over het hoofd ziet als je niet oppast. Zelfs de belachelijk slechte vertaling is af en toe de moeite waard.

Verder zijn de tien actielevels die het spel telt allemaal even geniaal ontworpen en leuk om te spelen De beelden zijn voor een SNES-spel nog steed de moeite waard en met name de gebruikte muziek is fantastisch! Het maffe verhaaltje is vrij beperkt maar toch grappiger dan de meeste verhalen in vergelijkbare spellen. Je zult er zeker een paar keer om glimlachen.

Misschien niet het beste spel in de serie, maar wel de onmisbare voorloper daarvan. Legend of the Mystical Ninja is een briljant spel dat iedere platform-fan een keer gespeeld zou moeten hebben.

_____________________________________________________

Punch-Out!! (uitroeptekens horen bij de titel)

Eén van de domste dingen die ik vroeger heb gedaan is Punch-Out!! simpelweg niet kopen toen ik de kans had. Het leek me gewoon geen leuk spel! Ik was jong en onschuldig en een spelletje over boksen leek me met geen mogelijkheid 120 gulden waard.

Ik had het mis.

Punch-Out!! is een klassieke NES-game en ook vandaag de dag nog steeds verschrikkelijk leuk om te spelen. Zou ik het vroeger gekocht hebben was het vast en zeker uitgegroeid tot één van mijn all-time favorieten. Mensen die het vroeger wél gespeeld hebben zullen de Virtual Console-versie vast en zeker allang gedownload hebben omdat het vroeger één van hun all-time favorieten was. En ook mensen die het nog nooit gespeeld hebben zouden er goed aan doen dit spel een kans te geven.

Boksen was nog nooit zo simpel (wat wil je ook met een controller die alleen een vierpuntsdruktoets en twee actieknoppen had) en tegelijkertijd ook nog nooit zo moeilijk. De laatste paar gevechten worden erg moeilijk, dus bereid je voor. Zo simpel als Glass Joe (je eerste tegenstander) is, zo lastig wordt het spel verderop.

En hoe was Nintendo in hemelsnaam in staat om zulke grote en prachtig getekende sprites weer te geven op de NES? Het zijn misschien maar tekenfilmfiguren, maar ze hebben allemaal zoveel persoonlijkheid en zulke gedetaileerde animaties… het is ongelooflijk. De boksring zelf is dan misschien een beetje simpel, je tegenstanders behoren tot het mooiste dat de NES ooit heeft weergegeven.

Maak niet dezelfde fout als ik! Als je het gevoel hebt dat Punch-Out!! je zelfs maar een klein beetje aanspreekt: download het!

_____________________________________________________

Zie ook:
- Castlevania Virtual Console, helemaal over het hoofd gezien
- The Legend of Zelda: A Link To The Past
- SPLATTERHOUSE, Ice Climbers, Teenage Mutant Ninja Turtles
- Super Ghouls 'n' Ghosts, Galaga, Double Dungeons
– Sword of Vermilion, Streets of Rage, Chew Man Fu, Bio Hazard Battle
– Kid Icarus, Ocarina of Time
– Kirby's Adventure, Excitebike, R-Type III, New Adventure Island
– Super Mario World, Zelda II en Vigilante
– Bonanza Bros, Gain Ground, Comix Zone, Gradius – wow!
– Mario Kart 64 en Soldier Blade
– Street Fighter II en Super Probotector
– Xevious
– Super Mario Bros. en Moto Roader

Lees ook:NiGHTS: Journey of Dreams deze winter in Japan
Lees ook:Nieuw van Nintendo: filmpjes van oude spellen
Lees ook:Legend of the Mystical Ninja naar Virtual Console
Lees ook:Nintendo onthult miniatuur NES met 30 spellen
Lees ook:Gametrailers Mario Paint terugblik