Nog 24 nachtjes slapen.
Behalve Mega Groot kan Mario in New Super Mario Bros ook piepklein worden. Ik ben de eerste om toe te geven dat ik daar aanvankelijk het nut niet van in zag. Er heeft immers in alle Super Mario Bros spellen altijd al een kleine versie van Mario gezeten. Op een paar smalle doorgangen na heeft het eigenlijk nooit een meerwaarde gehad om met kleine Mario te spelen. Bovendien is hij ook nog eens kwetsbaarder dan grote Mario. Wat hoopte Nintendo in hemelsnaam te bereiken door een nog kleinere versie van Mario toe te voegen?
Dat is wat ik eerst dacht. Maar dat is ook voordat ik zelf met Mini Mario had gespeeld. Om Nintendo’s recente slogan maar eens aan te halen: spelen is geloven. Mini Mario voelt compleet anders aan dan de reguliere kleine Mario. Hij is zo licht als een veertje, en kan dus ook onvoorstelbaar hoge sprongen maken. Amper gehinderd door de zwaartekracht zweefspringt hij door de levels heen. Het is een griezelige maar erg vermakelijke ervaring.
Griezelig omdat je iedere keer dat Mini Mario een vijand aanraakt een leven verliest. Het is bovendien een stuk lastiger om in deze vorm vijanden uit te schakelen. Gewone sprongen van Mini Mario ketsen simpelweg af op tegenstanders. De enige manier om ze in Mini vorm uit te schakelen is door middel van een goed uitgevoerde buttstomp. Het moet een enorme uitdaging zijn om het complete spel als Mini Mario uit te spelen, iets dat ik zeker nog eens een keer wil proberen.
Mini-Mario’s allercoolste eigenschap heb ik dan nog niet eens besproken. In een kunstje dat maar heel weinig mensen hem na zullen doen, kan Mini Mario over water heen rennen! Nintendo geeft je schandalig weinig kansen om er fatsoenlijk gebruik van te maken, maar in die paar levels waar het wel kan, geeft het een ongekende sensatie van vrijheid om razendsnel en vederlicht over het water heen te lopen.
Bijna alle geheime locaties in het spel hebben op de één of andere manier met Mini Mario te maken, dus het is niet alsof hij onvoldoende aan bod komt. Maar toch is het jammer dat Nintendo hem vooral inzet als een sleutel om bepaalde situaties op te lossen. Je ziet een smalle doorgang: Mini Mario. Je komt een Mini groene pijp tegen: Mini Mario. Allemaal niks mis mee, maar een paar complete Mini Levels (met Mini vijanden en veel water om overheen te rennen) hadden zeker niet misstaan. Mini Mario rules, namelijk!
- Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 5
- Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 4
- Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 3
- Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 2
- Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 1
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 2
Lees ook:Japanse verpakking New Super Mario Bros wordt GEEL
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 5
Lees ook:New Super Mario Bros! 80 levels!
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 4
Koop ik laatst doucheschuim, zit er yoghurt in! Dat is toch gewoon niet normaal. Tegenwoordig moet overal yoghurt in en in de yoghurt zelf zitten nu ‘micro-organismen in natuurlijk milieu’.
Ik bedoel, eet yoghurt als toetje ofzo en een normale Sultana bij de lunch, krijg je genoeg van het spul binnen. =D
Zelf vond ik mini-Link in de TMC heel leuk om mee te spelen. Blijkbaar heeft Nintendo ook voor Mario een succesvolle ‘mini-formule’ bedacht.
Wrm zit er altijd zo’n papiertje van eten bij je tekiningen Erik?
Hij vreet veel.
(erik)De tekeningen zijn echt leuk, hoe lang doe je over 1 tekening?
Eigenlijk is dit niet het eerste Mario spel waar mini-Mario in zit. Het eerste spel met een miniatuur Mario was Super Mario Bros. 4. Dit was geen officiële release, maar dit was een gehackte versie van Armadillo met Mario er in geplakt. Het is op zich wel een leuk spel, het komt alleen erg vreemd over als je het speelt met Mario er in.
“Koop ik laatst doucheschuim, zit er yoghurt in!”
Lol. Dat is… apart.
Ik kan me nog uit mijn jeugd herinneren dat ik toen heel vaak mandarijnenyoghurt at. Dat kon je gewoon zo kopen in de supermarkt en ik was er gek op. Zo’n goede combinatie.
Maar tegenwoordig wordt het volgens mij niet meer gemaakt. Je hebt wel yoghurt met mandarijnen en ook nog een andere fruitsoort erdoor, maar dat is bepaald niet hetzelfde. En zelf een mandarijntje door de yoghurt heen roeren smaakt ook niet hetzelfde. :’( Ik wil gewoon mijn mandarijnenyoghurt terug!
“Wrm zit er altijd zo’n papiertje van eten bij je tekiningen Erik?”
Oh eh… dat is puur toeval. Ik had het zelf nog niet eens in de gaten…
“(erik)De tekeningen zijn echt leuk, hoe lang doe je over 1 tekening?”
Verschilt per tekening. Deze ging heel snel, maar is dan ook erg simpel.
Natuurlijk maak ik alle tekeningen voor deze blog heel snel. Normaal gesproken doe ik minstens een paar dagen over één tekening. Toen ik deze blog ging bijhouden heb ik me moeten aanleren om wat sneller en simpeler te tekenen.
“Het eerste spel met een miniatuur Mario was Super Mario Bros. 4. Dit was geen officiële release, maar dit was een gehackte versie van Armadillo met Mario er in geplakt.”
Ik las er een paar keer over op GoT. Die moet ik toch ook nog eens te pakken zien te krijgen. Of op z’n minst de reguliere versie van Armadillo.
“Het is op zich wel een leuk spel, het komt alleen erg vreemd over als je het speelt met Mario er in.”
Dat vonden mensen die Doki Doki Panic al kenden misschien ook wel van SMB2.
Hoewel ik niet verwacht dat zo’n door fans gemaakte hack dezelfde kwaliteit heeft als Nintendo’s eigen spellen.
Ik had SMB4 bij de plaatselijke videotheek gehuurd en dacht daardoor dat het een officiële release was. Het spel stond op een westerse NES-achtige cartridge, maar was volledig in het Japans. Het spel had erg veel weg van SMB3, wat er alleen voor zorgde dat het op een officiële Mario leek. Het week wel wat af van de traditionele Mario formule, maar veel minder dan bijvoorbeeld SMB2. Het is op zich wel een leuk spel, maar het kan zich niet meten met de echte Mario’s. Ik had zelf vrij snel door dat het geen echte Mario was, maar sommige kennissen van me zijn er tot op de dag van vandaag van overtuigd dat het een Mario is die alleen in Japan is uitgebracht.
Voo zover ik me kan herinneren waren dit de redenen dat ik SMB4 vreemd vond:
-Mario kon zich oprollen tot een bal(net zoals een armadillo)
-Mario kon in andere dieren veranderen
-Mario moest bij restaurants langsgaan
-Je kon in het titelscherm kiezen in welke wereld je begon
-De levels speelden zich over het algemeen in de woestijn, in steden en op de kermis af
-Mario kon krimpen door op te rollen tot en bal en daarna door een trechter te rollen
Ik hoop dat het originele Armadillo aan het westen wordt geïntroduceerd dankzij de Virtual Console, het was een leuk spel.