Naya’s Quest is een spel van ontwerper Terry Cavanagh, die je misschien nog kent van zwaartekrachtpuzzelaar VVVVVV of het hypnotiserende behendigheidsspelletje Hexagon. Deze keer waagt Terry zich aan een platformspel met een isometrisch perspectief. Dat trucje kennen oudere gamers nog wel uit de jaren ’90, toen ontwikkelaars het soms gebruikten om driedimensionale spellen te maken op hardware die daar eigenlijk nog niet klaar voor was. Het resultaat (Solstice, Sonic 3D Blast, Snake Rattle ‘n’ Roll) zag er fraai uit, maar was meestal verwarrend en onoverzichtelijk. Naya’s Quest heeft daar ook last van, maar in dit spel is de verwarring een bewuste keuze.
Het begint met een grap. Je loopt over een brug en plotseling zakt Naya door de vloer. Zo lijkt het tenminste, want eigenlijk is er helemaal geen brug. Vloertegels die elkaar door het rare perspectief leken te raken, liggen in werkelijkheid verspreid door de hele kamer. En hoe verder je komt, hoe ingewikkelder de optische illusies worden. Trappen buigen de verkeerde kant op, afstapjes zijn eigenlijk opstapjes en wat eruitziet als een veilige sprong is meestal een valkuil. Na het spelen van Naya’s Quest durf je je ogen nooit meer te vertrouwen.
Gelukkig vindt Naya aan het begin van het spel een apparaat om de levels te ontleden. Het ding maakt een soort dwarsdoorsnedes waarmee je kunt achterhalen waar iedere vloertegel zich écht bevindt. Dat is even wennen, maar met een beetje oefening kom je er wel uit. (Totdat het spel in de derde akte alle regels overboord gooit, maar dat mogen jullie zelf ontdekken). Van het verhaal begreep ik weinig, maar de puzzels zijn geniepig en Naya’s Quest is met afstand de leukste isometrische platformer die ik ooit heb gespeeld.
Lees ook:Online spelletje: Grab Them By The Eyes
Lees ook:Dragon Quest Monsters: Joker – video preview
Lees ook:Final Fantasy XII: Revenant Wings trailer
Lees ook:Dragon Quest 4, 5 & 6 naar de DS
Lees ook:Nieuwe trailer Dragon Quest XI (PS4/3DS)