Dingen die je wel op de achterkant van de Contact verpakking zult vinden:

6 reacties op “Dingen die je wel op de achterkant van de Contact verpakking zult vinden:”

1. denise

   wat houd contact eigenlijk in als spel ?

   10 augustus 2006 at 23:45   /   Beantwoorden  / 
2. RubGameStar

   leuk ik d8 dat contact een vechtspel was.

   PS:

   11 augustus 2006 at 8:22   /   Beantwoorden  / 
3. RubGameStar

   deze site word voor jullie weer ff leuk want k ga n week op vakantie ben nextweek vrijdag weer trug bye bye

   11 augustus 2006 at 8:24   /   Beantwoorden  / 
4. Afello

   “16bit tijdperk (het beste tijdperk voor videogames ooit, trouwens)”

   Het valt mij op dat de wereld steeds meer geplaagd wordt door dit soort uitspraken door verre van objectieve nostalgicussen. Natuurlijk was het 16 bit tijdperk een mooie periode waaruit we een grote collectie mooie games hebben overgehouden, maar ja, hebben we ook niet een gezonde bibliotheek aan 8bit games, evengoed als “128bit” games. En dan vind ik nog het meest kortzichtige van de hele uitspraak dat juist de laatste twee jaar de videogame-cultuur drastisch aan het veranderen is en juist op een intellectuelere manier. Buiten het feit dat educatieve games steeds meer geaccepteerd worden door scholen en sterker gefinancieerd worden door overheden blijkt de videogame zich ook steeds vrijer te ontwikkelen. Er komen steeds meer experimentelere en/of hoogwaardige artistieke videogames, het merendeel te vinden op internet. Maar zo nu en dan vind een dergelijke game zijn weg naar een console (ik noem o.a. Killer7, Electroplankton maar ook titels als Shadow of the Colossus of een Darwinia). Komt nog eens bij dat gameplay door de verder ontwikkelde technologie alleen nog maar meer diepgang kan krijgen en CPU characters complexer worden in hun doen en laten en daardoor een intensere spelervaring kunnen opleveren. En hoewel ik hele goede (met nostalgie doordrongen) herinneringen heb aan mijn SNES kan ik me maar héél weinig 16bit games in gedachten halen die dit waar maken.

   Ik zou hier een essay over kunnen schrijven maar ik ben eerst wel benieuwd waarom jij in hemelsnaam denkt dat de “16bit” era met kop en schouders boven de rest van game-history uitsteekt…

   11 augustus 2006 at 11:05   /   Beantwoorden  / 
5. Mithrandir

   Het heeft gewoon te maken met de leeftijd van de reviewer. Ik heb een stukje C64 en Amiga meegemaakt maar het merendeel voor mij ligt ook tussen de 8bit en 16bit..en als kind beleef je zoiets gewoon veel leuker

   Over 10-15 jaar heb je reviewers van dan 25 jaar oud die weer nostalgisch lullen over F-ZeroGX, Shadow of the colossus, Pokemon (jaja..), Gran Turismo, etc.

   14 augustus 2006 at 5:14   /   Beantwoorden  / 
6. erik

   Hey Afello, ik had je reactie vorige week helemaal over het hoofd gezien, sorry. Ik merk het nu pas op omdat mithrandir’s post tussen de recente berichten stond. Ik denk dat hij grotendeels gelijk heeft trouwens. Nostalgie speelt een grote rol bij dat soort voorkeuren.

   “Over 10-15 jaar heb je reviewers van dan 25 jaar oud die weer nostalgisch lullen over F-ZeroGX, Shadow of the colossus, Pokemon (jaja..), Gran Turismo, etc.”

   Precies! Daar ben ik ook van overtuigd.

   Maar evengoed durf ik toch de stelling wel aan dat er een wezenlijk verschil is tussen spelletjes van vroeger en nu. Met het krachtiger worden van de techniek is er veel vooruitgang geboekt, zeker. Maar door het ambitieuzer worden van de makers is er in mijn ogen misschien ook iets verloren gegaan.

   “Komt nog eens bij dat gameplay door de verder ontwikkelde technologie alleen nog maar meer diepgang kan krijgen en CPU characters complexer worden in hun doen en laten en daardoor een intensere spelervaring kunnen opleveren. En hoewel ik hele goede (met nostalgie doordrongen) herinneringen heb aan mijn SNES kan ik me maar héél weinig 16bit games in gedachten halen die dit waar maken.”

   Dat is precies het probleem, wat mij betreft. Is dat intense, levensechte dan automatisch ook béter dan de 16bit games die nog duidelijk spelletjes waren? Het is eerder anders volgens mij. Ik denk niet dat de nieuwe spellen de oude spellen en genres automatisch overbodig hebben gemaakt. Maar toch zie je ze wel langzaam verdwijnen.

   De nieuwste spellen met de intelligentere tegenstanders worden steeds meer een “belevenis”. Ze willen ook heel duidelijk een verhaal vertellen en je laten geven om de personages. Daar is niks mis mee en ik vind het ook erg interessant.

   Maar in het 16bit tijdperk draaide spellen misschien wat meer om de pure gameplay. Gewoon simpele spellen die je in 5 seconden kunt opstarten, die een score bijhouden en waar je steeds beter in kunt worden zonder powerups, maar gewoon omdat je het zo vaak hebt gespeeld. Dat vond ik leuk, en dat kom ik tegenwoordig bijna nooit meer tegen.

   Shoot ‘em ups, simpele beat ‘em ups, eenvoudige platformgames (waarin je nog niets hoefde te verzamelen en alleen het einde van een level hoefde te halen), dat waren altijd mijn favorieten. En die bestaan nu grotendeels niet meer, een paar uitzonderingen daargelaten.

   Goed, misschien lees je dit wel en denk je bij mezelf dat het allemaal nostalgisch gezeur is. Maar dat was mijn motivatie voor die 16 bit opmerking.

   14 augustus 2006 at 10:29   /   Beantwoorden  /