Categorie: "Japan"

Japanse trailer: Grandpa Danger op de 3DS


Volop Japanse wazigheid in deze trailer van Grandpa Danger, een nieuwe 3DS-spel van Namco-Bandai dat blijkbaar is gebaseerd op een Japanse stripboekserie. Met andere woorden: de kans dat dit in andere regio’s wordt uitgebracht is nihil. Vroeger, op de Nintendo DS, had ik zo’n spel gewoon kunnen bestellen bij een importwinkel (eerdere afleveringen van Grandpa Danger op de GBA waren eenvoudige platformspellen en daardoor ook speelbaar zonder kennis van de Japanse taal), maar nu kan ik me alleen nog maar vergapen aan de trailers.

Ik mis regiovrije handhelds. Onmisbare klassiekers heb ik op die manier nooit ontdekt, maar ik voelde me altijd net een ontdekkingsreiziger als ik op goed geluk een exotische Japanse game verkende. Densetsu no Starfy, de eerste Rhythm Tengoku, bit Generations Dotstream, F-Zero Climax, Ganbare Goemon DS… misschien moet ik maar geen Japanse trailers meer bekijken zodat ik ook niet meer weet wat ik allemaal misloop.

→

Je 3DS klinkt beter met deze zelfgemaakte toeters


Ontevreden over de geluidskwaliteit van je 3DS? Klinkt alles blikkerig en/of niet hard genoeg? Dan heeft deze Japanse YouTube-gebruiker de perfecte oplossing. Klem gewoon twee gekke toeters bovenop de luidsprekers! Het geluid wordt er merkbaar voller van en ook minstens twee keer zo luid.

Ik zou natuurlijk niet verbaasd moeten zijn dat dit echt werkt. Een hoorn versterkt de geluidsgolven, die techniek is al zo oud als de uitvinding van de fonograaf in 1878. Maar om in dit filmpje te zien hoe goed het werkt geeft me toch een kick. Goed, de 3DS wordt er wat minder portable van, maar om zonder extra snoertjes of batterijen de geluidskwaliteit zo drastisch te verbeteren heeft iets magisch. Instructies om er zelf twee te bouwen staan hier, maar helaas alleen in het Japans. (Filmpje uiteraard gevonden op Tiny Cartridge – dé site voor gekke 3DS-accessoires).

→

Ik wil ook zo’n wasbeer-Mario knuffel


Pluchen Mario in Tanooki-kostuum! Ik ben zo blij dat Nintendo de wasbeerstaart heeft teruggebracht. Dankzij Super Mario 3D Land is er opeens ook weer ruimte voor dit soort merchandise. De linkerpop meet 22 cm en kost omgerekend ongeveer 14 euro. De rechter is 30 cm hoog en kost 26 euro. En helaas, zoals alle leuke dingen is Tanooki Mario alleen verkrijgbaar in Japan.

[g.forum]

De Capcom Bar serveert zombiehersenen en dinosaurusvlees


Ik weet, omdat ik dat heb gelezen, dat dit gewoon een stuk cake met aardbeiensaus is, maar toch blijf ik het een uiterst onsmakelijke foto vinden. Capcom serveert dit Resident Evil-toetje in hun eigen café in Japan, waar alle gerechten zijn gebaseerd op Capcom-spellen. Niet alle foto’s zijn even herkenbaar (de roze salade zei mij niets omdat ik Sengoku Basara nog nooit heb gespeeld, en het verband tussen Ace Attorney en pasta met garnalen is mij ook niet helemaal duidelijk), maar die gigantische drumstick met “dinosaurusvlees” is een geniale vondst. Hij ziet er echt precies zo uit als de stukken vlees in Monster Hunter. Alleen het kampvuur om hem boven te roosteren ontbreekt nog.

→

Nintendo maakt een boek over de geschiedenis van Zelda (voor Japan)


Het 25-jarige jubileum van The Legend of Zelda is al op veel manieren gevierd (onder andere met een concertreeks, een officiële soundtrack, de release van Link’s Awakening in de Virtual Console, en een gratis Four Swords-spelletje voor iedere 3DS-bezitter), maar nog niet met een koffietafelboek vol schetsen, achtergrondinformatie en concept art. Tot nu toe dan, want dat is precies wat Nintendo vandaag aankondigde. Hyrule Historia bevat 274 pagina’s aan tekeningen, reclames en oud promotiemateriaal uit Zelda’s lange geschiedenis. Een ware schatkist voor iedere fan van de beroemde avonturenserie.

Het slechte nieuws? Hyrule Historia is voorlopig alleen aangekondigd voor Japan. Daar zal het boek te koop zijn vanaf 21 december voor 3255 Yen (omgerekend ongeveer 32 euro). Of en wanneer de encyclopedie in andere talen wordt uitgebracht is nog niet bekend. Voorlopig zullen we het dus moeten doen met de handvol ingescande pagina’s die Kotaku vandaag publiceerde.

→

Japanse sterrencatalogus krijgt een Animal Crossing-kaartspel


Een Animal Crossing-kaartspel, het zoveelste bewijs dat de Japanse sterrencatalogus altijd de leukstse geschenken krijgt. Volgens Kotaku is dit “Karuta”, een traditioneel kaartspel dat Japanse families vooral tijdens de nieuwjaarsvakantie spelen. Eén speler leest een beschrijving voor, waarna de andere spelers proberen zo snel mogelijk de bijbehorende kaart van tafel te pakken. (Dat zou in mijn familie een hoop gekneusde vingers en gescheurde kaarten hebben opgeleverd). Je moet er dus Japans voor kunnen lezen én het klinkt niet echt leuk, maar dat maakt de echte Animal Crossing-fan natuurlijk niet uit. Zo’n fraai doosje met geïllustreerde kaarten is hoe dan ook een mooi bezit. Helemaal omdat het spel maar 500 (!) sterren kost. De kans dat dit geschenk ooit naar Europa komt lijkt mij nul komma nul, maar ik kon het niet laten om het toch even te laten zien.

[g.forum]

Over de ronddraaiende vuurbalken in Super Mario Bros.


Iwata: It’s surprising how many game fans aren’t aware of this, but the first Super Mario and Zelda titles were made simultaneously, with the same staff. It’s something that seems completely unthinkable now! (laughs)

Nakago: Occasionally you’d get a transfer of ideas from one game to the other. For instance, there are bars of fire in Super Mario, aren’t there?

Iwata: You mean the spinning bars of fire attached to the castle walls that you encounter as you make your way along the corridor to fight Bowser.

Nakago: Right. Those first appeared right in the centre of the screen in Zelda.

Iwata:…Really!?

Nakago: Yes, that idea originally comes from Zelda. We thought it would work better in Mario, so we transferred it across.

Hoera! Er is weer een nieuwe Iwata Vraagt! Deze keer met Toshihiko Nakago en Takashi Tezuka. Samen met Shigeru Miyamoto vormen zij al vijfentwintig jaar het “three-man team” dat verantwoordelijk is voor Nintendo’s grootste successen. Dat levert dus tien pagina’s op vol verrassende anekdotes. Zoals het bovenstaande verhaal over vuurbalken bijvoorbeeld. Of het feit dat Goomba’s pas op het laatste moment aan Super Mario Bros werden toegevoegd (omdat het geheugen al bijna vol was bestaat hun animatie maar uit één frame die steeds wordt gespiegeld). En wist je al dat 1 – 1 het laatste level is wat Miyamoto, Nakago en Tezuka ontwierpen? Of dat Zelda oorspronkelijk alleen zou bestaan uit een serie kerkers zonder bovenwereld? Of dat Miyamoto en Nakago in die tijd soms noodgedwongen in één bed moesten slapen tijdens zakenreizen? Serieus! Die Iwata Vraagt-interviews leveren iedere keer een schat aan informatie op.

[g.forum]

Upending the tea table – het arcadespel


Dit lijkt me voorbestemd om Shigeru Miyamoto’s favoriete spel te worden: een arcadekast waarin je letterlijk de theetafel omver gooit. Na een lange dag hard werken kom je thuis en meteen begint het gezeur. Vrouwlief klaagt over dit of dat, dochter zit te bellen aan tafel en je zoon speelt een lawaaiig computerspelletje. Eerst geef je de tafel een paar harde klappen (op het juiste moment – het is een ritmespelletje) en als dat niet helpt mep je het hele ding tenslotte omver. Agressie therapie voor gefrustreerde salarymen, met dank aan Taito.

→

Miniatuur Animal Crossing poppetjes uit Japan


“Gashapon or gachapon, also referred to as ‘capsule toy’, is a Japanese onomatopoeia, made up of two sounds: ‘gacha’ for the turning of a crank on a toy vending machine, and ‘pon’ for the sound of the toy capsule dropping into the receptacle.”

Ik wist dat ze bestonden, maar dit is de eerste keer dat ik foto’s zie van Nintendo’s Animal Crossing miniatuurpoppetjes ‘in het wild.’ De schattigheid is… overweldigend. (En de afwerking fenomenaal – niet te vergelijken met de plastic prullaria die de snackbar om de hoek hier in z’n automaat heeft zitten). Afkomstig uit de jaloersmakende Otaku fotoset van onze eigen Kikujiro.

→

Arino doet Super Mario Kart


Arino, presentator van de Japanse televisieshow Game Center CX, stort zich deze week op Super Mario Kart. Zijn uitdaging: vijf rondjes rijden op Mario Circuit 1 in minder dan 1’03″68. Extra moeilijk omdat hij er voor een zelfbenoemde ‘game master’ bizar slecht in is. Na een paar minuten komt hij in ieder geval op het heldere idee om Bowser te gebruiken (samen met Donkey Kong Jr. de snelste coureur), maar hij blijft voortdurend van de weg af glijden. Hij lijkt mijn moeder wel, toen die vroeger vroeg of ze het ook eens mocht proberen. De aflevering is helaas niet ondertiteld, maar ik hou zoveel van Super Mario Kart dat ik toch gefascineerd bleef kijken.

→