Categorie: "Algemeen"

Mooie lasergegraveerde plattegrond van Hyrule

woodlandshyrule0
Lord Jabu-Jubu in Zora’s Fontein, de koninklijke graftombe, de besnorde Deku Tree in Kokiri Forest… alle details die je je herinnert van The Legend of Zelda: Ocarina of Time staan op deze plattegrond. Dit kunstwerk van 60 bij 45 centimeter is met een laser gegraveerd op hout. Het knappe is dat kunstenaar Alex Griendling alle beperkingen van die techniek in zijn voordeel weet te gebruiken. Een machine die alleen rechte lijnen en perfecte cirkels kan trekken had makkelijk een kille wiskundige tekening op kunnen leveren, maar Hyrule ziet er hier juist heel gezellig uit. Het heeft echt de sfeer van een oude plattegrond, inclusief naambordjes in Nintendo’s verzonnen Hyliaanse taal.

Met een prijskaartje van 195 dollar is een exemplaar van Woodlands: Hyrule niet voor iedereen weggelegd, maar de foto’s hieronder zijn gelukkig helemaal gratis.

→

Kijk dit: een Game Boy-emulator voor Oculus Rift

gameboyonoculus
In de toekomst, als alle televisies zijn vervangen door virtual reality-helmen, spelen we onze oude games misschien op deze manier. Wat je hier ziet is een Game Boy-emulator voor de Oculus Rift. De spellen zijn precies hetzelfde, maar in tegenstelling tot saaie gewone emulators plaatst de Oculus je in een virtuele kamer met een nagebootste Game Boy om op te spelen. In dit geval nog zonder handen – waardoor de Game Boy voor je gezicht lijkt te zweven – maar het is dan ook een early prototype. Dit kan in de toekomst alleen maar mooier worden.

Want waarom stoppen bij een kale witte kamer? Als het zover is zou Nintendo hun Virtual Console ook kunnen programmeren zodat het lijkt alsof je op de achterbank van een auto zit te gamen. Of in een bushalte. Of stiekem onder de dekens (met een Handy Boy voor de verlichting) terwijl je eigenlijk hoort te slapen. Dankzij dit soort software kunnen toekomstige generaties niet alleen kennismaken met oude spellen, maar ook daadwerkelijk ervaren hoe het voelde om in de jaren ’90 op een Game Boy te spelen.

→

Deze arcadekast recyclet lege flessen

happinessmachine
Kan een videogame mensen aanzetten om hun afval te recyclen? Coca Cola denkt van wel. In dit filmpje zie je hoe de frisdrankfabrikant hun nieuwste uitvinding laat testen door het publiek in Bangladesh. The Happiness Arcade is een ouderwetse speelkast waar je geen muntjes inwerpt, maar lege Cola-flessen. Voor iedere lege fles kunnen voorbijgangers een potje Pong spelen.

Mensen worden altijd cynisch als Coca Cola ergens bij betrokken is (als in: is deze speelkast echt gebouwd om het milieu te redden of toch vooral om reclame te maken?) maar het idee is niet verkeerd. Je lege fles in een arcadekast stoppen is leuker dan hem gewoon op de grond gooien, dus waarom zou dit niet kunnen werken? Ik hoop alleen wel dat de opvolger van deze kast een leuker spelletje krijgt dan Pong, anders is het publiek hier natuurlijk snel op uitgekeken.

→

Smooth McGroove zingt je favoriete gamemuziek

Kijken op YouTube

Laten we vandaag eens luisteren naar Smooth McGroove. Aan zijn 82 miljoen (!) pageviews te zien zullen de meesten van jullie hem al wel kennen, maar voor het handjevol nieuwkomers is deze a capella-versie van het Dragon Roost Island-muziekje uit Legend of Zelda: The Wind Waker een prima kennismaking.

Dus dit is wat Smooth iedere week doet; hij zingt een bekend deuntje uit een videogame door met zijn mond (en in dit geval ook zijn handen) alle instrumenten na te doen. Nu wordt het internet natuurlijk dagelijks volgestort met nieuwe remixen van oude gamemuziek, maar het leuke bij Smooth vind ik dat hij eigenlijk niet zoveel aan de muziek verandert. Het zijn dezelfde liedjes als vroeger, maar omdat de synthesizers zijn vervangen door stembanden kun je er weer met nieuwe oren naar luisteren. Het gebeurt niet vaak dat je de kans krijgt om iets voor de tweede voor het eerst te ervaren, maar Smooth krijgt het voor elkaar met deze nostalgische liedjes. Het is alsof ik weer op mijn oude kamer zit te GameCuben.

→

Kijk dit: Atari’s spellenkerkhof opgegraven

et
Het verhaal gaat als volgt: in 1982 liet spellenfabrikant Atari 5 miljoen exemplaren produceren van E.T. the Extra-Terrestial. Het was een van de eerste gelicenseerde spellen en iedereen ging ervan uit dat het net zo’n grote hit zou worden als de film. Helaas voor Atari was E.T. ook een barslecht spel en na vernietigende recensies lagen de magazijnen in 1983 vol met miljoenen onverkoopbare spelcassettes. De krengen namen zoveel ruimte in beslag dat iemand uiteindelijk maar besloot om de hele stapel te begraven in een woestijn.

Dit is allemaal echt gebeurd, maar op een of andere manier (waarschijnlijk omdat het zo’n bizar verhaal is) groeide het spellenkerkhof in de loop der jaren uit tot een soort urban myth waarvan niemand zeker wist of ze het moesten geloven. Microsoft maakt nu een einde aan die onzekerheid met een documentaire waarin de spelcassettes weer worden opgegraven. De complete film gaat later dit jaar in première op Xbox Live, maar op YouTube staat alvast een korte preview. Ik weet niet wat de archeologische waarde is van iets dat nog maar 30 jaar in de grond heeft gelegen, maar als gamer vind ik dit fascinerende beelden. Zouden de spelcassettes na al die tijd nog steeds werken?

→

Nieuw van de makers van Guacamelee: ninja-spel Severed

severed
Drinkbox Studios is een leuke ontwikkelaar. Hun eerste spel, Tales from Space: About a Blob op de PS3, was een verrassende platformer over een hongerig buitenaards monstertje dat eerst paperclips en punaises eet, maar later zo groot wordt dat hij complete gebouwen opslurpt. Een jaar later werd dat succes nog eens dunnetje over gedaan op de Vita met Mutant Blobs Attack en vorig jaar bracht Drinkbox hun beste spel tot nu toe uit: Guacamelee! voor PS3, Vita en pc. Een wonderlijk eerbetoon aan Nintendo’s Metroid met de besturing van een beat’em up en een perfect uitgevoerde Mexicaanse setting.

Ik geef deze korte geschiedenisles omdat Drinkbox vandaag een nieuw spel aankondigde dat misschien niet zo’n goede eerste indruk maakt. Bij iedere andere ontwikkelaar zou ik hier niet eens aandacht aan besteden, maar vanwege de naam Drinkbox ben ik toch nieuwsgierig.

→

1 April: Pokémon verstopt in Google Maps

googlemaps
Het was al gek toen Google vorig jaar een bedrijf kocht dat militaire robots produceert, maar deze nieuwe aankondiging slaat alles. In een vandaag verschenen filmpje nodigt Google iedereen uit om te solliciteren naar een baan als – hou je vast – Pokémon-vanger. Nee echt! Als officiële catcher reis je de hele wereld over terwijl je Pokébeestjes vangt met een handige app op je telefoon. Dit is eindelijk die droombaan waar je al je hele leven op wacht.

Okee, dus het is eigenlijk gewoon een 1 april grap (vreemd genoeg een dag te vroeg) maar wel een goede. Bovendien is het op een vreemde manier toch een soort van waar. Vandaag en morgen kun je daadwerkelijk op Pokémon jagen in Google Maps. Ik moet wel zeggen dat de trailer in dit geval een beetje misleidend is. Daar lijkt het alsof je de Pokémon kunt besluipen in spannende augmented reality-spelletjes, terwijl je in werkelijkheid alleen icoontjes aanklikt op een plattegrond. Maar toch! Een gratis Pokémon-spelletje op je telefoon! Gemaakt in samenwerking met Nintendo! Er zijn slechtere manieren om de week te beginnen.

Let op: Pokémon Challenge werkt alleen in de Google Maps app op je telefoon of tablet. Op de normale website zijn helaas geen Pokémon verstopt.

→

First person Legend of Zelda voor de Oculus Rift

lozoculusrift
Ik weet niet wat ik leuker vind: Seinfeld’s appartement of deze remake van de allereerste Legend of Zelda. Het zijn allebei experimenten met de Oculus Rift virtual reality-helm. In dit geval kunnen Rift-bezitters dus een klassieker herbeleven door de ogen van Link. Van de eerste grot met de oude “it’s dangerous to go alone” man tot de irritante Zora’s die je vanuit de rivier beschieten; alles wat je je herinnert van vroeger zit erin. Al zien de graphics er in deze work in progress nog wel wat rommelig uit. Vooral de bomen (eigenlijk gewoon kubussen met plaatjes van bomen op de zijkant) kunnen nog wat werk gebruiken.

Jongere gamers zullen hier wel niets van begrijpen. Wat doet zo’n primitief spelletje op games.blog? We hebben Minecraft toch al? Waarschijnlijk maakt dit filmpje alleen indruk als je in de jaren tachtig urenlang door deze wereld hebt gezworven. Ik vond het in ieder geval fascinerend om Hyrule eens vanuit een ander perspectief te zien. Vooral de eerste ondergrondse kerker is een feest van herkenning – ik wist precies wat er in iedere kamer zou gebeuren.

→

Seinfeld’s appartement nagebouwd voor Oculus Rift

seinfeldoculusrift
Ik weet niet wat ik leuker vind: die remake van Legend of Zelda of deze digitale versie van Jerry’s appartement uit de serie Seinfeld. Inderdaad ja: iemand heeft het decor van de beroemde sitcom nagebouwd voor de Oculus Rift virtual reality-helm. Een spel kun je dit eigenlijk niet noemen, maar een filmpje waarin mijn twee grootste obsessies samenkomen kon ik gewoon niet niet posten.

Seinfeldfans hebben bovendien helemaal geen voorgeprogrammeerde puzzels nodig; die vermaken zich urenlang met het vinden van alle verwijzingen naar specifieke afleveringen (zoals een stapel cheques van 12 cent en een Pez Dispenser in Jerry’s slaapkamer). Het enige kleine minpunt in dit filmpje is de vierde muur die we in de serie nooit zagen (omdat daar het publiek zat). De programmeur heeft er een kale grijze muur van gemaakt waardoor het appartement net een gevangeniscel lijkt. Zou daar in een echt huis niet gewoon een raam zitten? Met uitzicht op de straat had de programmeur op die manier zelfs nóg meer verwijzingen in het spel kunnen verstoppen!

→

Deze Pokémon-portretten zijn stiekem ook plattegronden

pokemon0
Hé kijk, drie portretten van de originele starter-Pokémon. Maar wacht! Bekijk ze van dichtbij (wat je hieronder uitgebreid kunt doen) en het worden opeens plattegronden. Illustrator W. Miles Donovan tekende deze portretten door met eindeloos veel geduld sprites uit Pokémon Red en Blue aan elkaar te plakken. Het zijn geen bestaande plattegronden – in die zin dat ze niet echt in het spel voorkomen – maar voor iedereen die oud genoeg is om zich de Kanto-regio te herinneren zien ze er wel heel herkenbaar uit. Ik ben niet eens een echte Pokémon-liefhebber en zelfs ik vind dit indrukwekkend.

Je wilt deze Pokémon ook aan jouw muur hangen? Dat kan. Bulbasaur, Charmander en Squirtle zijn te koop als posters (33 bij 48 cm) voor €15,05 per stuk. Een bundel met alle drie de posters kost je €36,12.

→