Een weekje Rekentraining – dag 6

Hey kids, mijn recensie van Professor Kageyama's Rekentraining staat online. Als een bonus is het eveneens de eerste Nederlandstalige recensie van dit fijne stukje software. Bekijk het eens, als je benieuwd bent wat ik van het spel vond. Ik moet er wel bij zeggen dat trouwe bezoekers van games.blog er weinig zullen lezen dat ze nog niet wisten.

Staan hieronder dan wel dingen die jullie nog niet wisten? Wel wel wel, dat hangt er maar net vanaf wie er vanmiddag allemaal aanwezig waren in mijn lokale Dynabyte.

De kale verkoper keek alvast goedkeurend naar het spel dat ik op de toonbank had gelegd. 'LocoRoco, dat is altijd leuk,' sprak hij. En ik zei niks, want ik ben eigenlijk heel verlegen.

De man rommelde wat achter de kassa. Hij keek naar zijn scherm, naar het spel, nog een keer naar zijn scherm en toen nóg een keer naar het spel. De blik die hij toen in zijn ogen kreeg kan ik alleen maar omschrijven als ondeugend. Onverwachts boog hij zich naar me toe, keek om zich heen of de kust veilig was en zei: 'Dat is dan achttien Euro.'

'Achttien Euro?' zei ik verbaasd. Was ik nu gek of kon deze man niet goed hoofdrekenen? Op de levensgrote prijssticker stond toch echt 19,99. Eén van ons maakte een vergissing, zoveel was wel duidelijk.

'Ja, want u had toch een klantenkaart?' zei de verkoper, waarbij hij me strak aankeek en het woord klantenkaart extra nadrukkelijk uitsprak.

In wat voor een bizar spelletje was ik terecht gekomen? Als hij maar niet dacht dat ik me zo makkelijk liet overbluffen. Dreigend boog ik me ook in zijn richting en zei: 'Nee, die heb ik niet,' waarbij ik extra nadruk probeerde te leggen op het woordje niet.

Niet onder de indruk begon de man nu ook nog met zijn wijsvinger op het spel te tikken, precies op de 10% korting op deze software met de Dynabyte Klantenkaart-sticker. Langzaam en sarcastisch sprak hij: 'Hint, hint.'

'Ik snap wat een klantenkaart is, maar ik zeg het u: ik heb er geen,' siste ik tussen mijn tanden.

Nu begon hij ook nog met zijn ogen te rollen! Alsof ik degene was die hem niet begreep. 'Volgens mij heeft u wel een klantenkaart,' zei hij op een… ja, laat ik het maar gewoon zeggen: op een ongeduldige toon. Deze man die maar niet wilde begrijpen dat ik niet in het bezit was van zijn klantenkaart, vond dat ik traag was van begrip.

'Ik denk dat ik het wel zou weten als ik een klantenkaart had.'

Met een diepe zucht herhaalde de verkoper zijn eerste vraag nog eens. 'Dus dat is dan achttien Euro, uche uche.' Dat laatste was geen kuchje, maar onze verkoper die letterlijk de woorden 'uche uche' uitsprak. Alsof hij me een subtiele hint probeerde te geven. Maar dat kan onmogelijk, ik ben altijd heel gevoelig voor zulke dingen.

Aangezien het duidelijk geen zin had om nog langer met deze man in discussie te gaan, betaalde ik hem maar gewoon zijn achttien Euro en vertrok naar huis om LocoRoco te spelen. Voor sommige mensen kan zelfs professor Kageyama niets meer betekenen.

Maar hey, toch mooi twee Euro uitgespaard.

Zie ook:
- Een weekje Reken Training – dag 5
- Een weekje Reken Training – dag 4
- Een weekje Reken Training – dag 3
- Een weekje Reken Training – dag 2
- Een weekje Reken Training – dag 1

Lees ook:Een weekje Reken Training – dag 3
Lees ook:Dus zo ziet een dode pixel eruit?
Lees ook:Een weekje Reken Training – dag 5
Lees ook:Een weekje Reken Training – dag 4
Lees ook:Professor Kageyama is jarig