Categorie: "Pokemon"

Nou, ik ben eruit hoor. Als iemand ooit nog van plan is om een Happiny te laten evolueren, let dan nu goed op want ik weet eindelijk hoe het moet. Kuikentje is groot geworden! Gelukkig was hij al, hij had ook al een ovale Steen en dankzij denise ontdekte ik gisteren ook het magische derde element: ik moest hem ook nog eens overdag laten evolueren.

Gespannen keek ik toe terwijl Kuikentje groeide van level 32 naar level 33. Zou het nu dan eindelijk… ja! Het gebeurde! Kuikentje begon te evolueren! Langzaam zag ik hoe hij voor mijn ogen veranderde in een… Chansey. Hmpf. Dat voelt een beetje ironisch. Na alle moeite die ik heb gedaan om een Ovale Steen van een Chansey af te pakken verandert Kuikentje nu ook zelf in een Chansey? Iets zegt me dat ik dan net zo goed die eerste Chansey had kunnen vangen.

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Inmiddels loop ik hier rond met een Kuikentje van alweer Level 32 mét een Ovale Steen in zijn handen. Ik ben er vandaag alweer een hele dag mee bezig geweest maar nog steeds is dat mormel… ik bedoel: dat lieve Kuikentje niet geëvolueerd. Het begint onderhand een beetje de vorm van een ongezonde obsessie aan te nemen, maar ik moet en zal er nu voor zorgen dat hij evolueert. Ik kan er 's nachts niet van slapen!

Het probleem is, voor zover ik kan zien, dat hij nog steeds niet gelukkig genoeg is. Op de geluksmeter-applicatie van mijn Pokétch horloge krijgt Kuikentje maar twee kleine hartjes terwijl al mijn andere Pokémon twee grote hartjes hebben. En dat terwijl hij al twee massages heeft gehad en ik urenlang met hem heb gewandeld door Amity Square. Ten einde raad heb ik hem vanavond zelfs mee uit eten genomen naar een sjiek restaurant waar we toevallig langsliepen. Het zag er gezellig uit, totdat de ober me vertelde dat het hier de gewoonte was dat de gasten ook met elkaar vochten. Ik geloofde mijn oren niet, maar zodra ik één van de andere gasten aansprak begonnen ze tot mijn verbazing inderdaad tegen me te vechten. Een gevecht in een restaurant! Hun Pokémon waren zo zwak en ongevaarlijk dat ik Kuikentje voor de verandering eens een keer zelf kon laten vechten. Zou hij daar dan gelukkiger van worden?

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Wat wil Kuikentje toch van me? Ik doe al die moeite voor hem. Alles heb ik er voor over om hem goed op te voeden. Urenlang train ik mijn andere Pokémon om Kuikentje sterker te maken. Tegen al mijn principes in bezoek ik cheatsites op het internet. Ik trotseer ontploffende Pokémon om een Ovale Steen voor hem te pakken te krijgen en nóg is het blijkbaar niet genoeg.

Want raad eens wat er vanmiddag gebeurde toen Kuikentje steeg van level 29 naar level 30 met de Ovale Steen stevig in zijn schattige vuistjes geklemd? Inderdaad, helemaal niets! Hij is nog steeds datzelfde lieve kleine Kuikentje. Niet dat daar iets mis mee is natuurlijk, maar ik wil zo graag dat hij evolueert. (Zodat hij hopelijk ook wat sterker wordt… niet doorvertellen hoor, maar ik heb nog nooit een Pokémon van Level 30 meegemaakt die tot zo weinig in staat was. Volgens mij zou hij letterlijk nog geen deuk in een pakje boter kunnen slaan). Volgens mijn trouwe vrienden van de cheatsite komt het omdat Kuikentje zich nog niet voldoende geliefd voelt. En dus heb ik hem vanmiddag naar Veilstone City gebracht voor een massage. En dus gebruik ik hem ook al de hele dag als mijn eerste Pokémon, zelfs al zijn al zijn aanvallen waardeloos. Alsjeblieft lief Kuikentje, beloof me dat je bij de overgang naar Level 31 evolueert! Alsjeblieft?

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Vandaag was typisch zo'n dag waarop het spelen van Pokémon Diamond nog het meeste lijkt op een fulltime baan. Soms heb je geen keus, maar een hele dag doorbrengen in het hoge gras is niet bepaald een pretje. Drie stappen naar rechts, vechten tegen een wilde Starly. Vier stappen naar links, vechten tegen een wilde Zubat. Dan weer twee stappen naar rechts, vechten tegen een wilde Bibarel. En zo verder, net zolang tot je hopelijk een Chansey tegenkomt.

Vroeger was ik bang voor dit soort saaie dagen, nu betrapte ik mezelf er al op dat ik dingen begon te denken als: nou ja, in ieder geval heb ik ongemerkt mijn Kuikentje getraind tot level 29. (O wat zou ik graag willen zeggen dat dat een grapje was, maar helaas… zo diep ben ik echt al gezonken). Ik stond juist op het punt stond om de moed maar gewoon op te geven toen het alsnog gebeurde: vanuit het niets stond ik oog in oog met een wilde Chansey! Ik schrok ervan, maar gelukkig was ik toch nog helder genoeg om Luxray erop af te sturen en Chansey's Ovale Steen af te pakken. Ik kan het bijna niet geloven maar… missie geslaagd!

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Gisteren moest ik van één van mijn lezers horen dat ik een Ovale Steen nodig heb als ik Kuikentje ooit wil laten evolueren. Fraai is dat zeg, hoe kon ik dat nu weten? Niemand in Sinnoh heeft zoiets ooit tegen me gezegd! Waarom zetten ze zulke dingen dan ook niet gewoon in de handleiding? Of zetten ze zulke dingen misschien al in de handleiding? Ik zou het eigenlijk niet weten, ik lees nooit handleidingen.

Maar omdat ik wel héél graag wil dat Kuikentje evolueert, heb ik vandaag iets gedaan dat stiekem tegen al mijn principes ingaat: ik heb op het internet opgezocht hoe je precies aan een Ovale Steen kunt komen. En het blijkt dus dat de enige manier is om er eentje te stelen van een Pokémon met de naam Chansey. Er werd me geadviseerd om in de omgeving van Solaceon Town op zoek te gaan naar een wilde Chansey. Nu hoop ik alleen dat dat internet een beetje betrouwbaar is, ik loop hier al uren rond en ik kom alleen nog maar heel veel Geodude's tegen. Wat een irritante beesten zijn dat trouwens! Telkens als het gevecht een beetje spannend begint te worden, blazen zij zichzelf op met self destruct en blijft mijn Pokémon zwaargewond achter door de explosie. Wat een laffe daad!

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Zoals bekend ben ik sinds gisteren de trotse eigenaar van Kuikentje, misschien wel de schattigste Pokémon die ik ooit heb gezien. Ze is roze, ze is pluizig en als ze piept smelt mijn hartje. Wie zou er niet vertederd door zijn? Ik hou van Kuikentje, ze is geweldig! Maar naast al die geweldige dingen is ze helaas ook… een hele kleine Pokémon van level 1 zonder ook maar één nuttige aanval.

Ze zou kansloos zijn in deze omgeving waar het krioelt van de paarse stinkdieren, brandende paarden en levende rotsblokken van level 24 en hoger. Hoe moet ik Kuikentje hier ooit trainen tot een groot en sterk Kuiken? Ze zouden haar met huid en haar verslinden als ik haar zomaar liet vechten. Gelukkig heb ik haar precies om die reden de Exp.Share gegeven. De Exp.Share is een magisch voorwerp waarmee ik andere Pokémon kan laten vechten zodat Kuikentje er sterker van wordt. Dat klinkt onmogelijk, ik weet het, maar dat is het niet. Want zonder dat ik Kuikentje vandaag ook maar één keer heb laten vechten is ze nu toch al gegroeid tot een Pokémon van Level 23. Hoe dat kan weet ik niet, maar het werkt echt. Het is een wonder!

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Zou het een nadelig effect hebben op iemand's leven om in een gokhal geboren te worden? Stel je voor, je kruipt uit het ei en het eerste wat je hoort is het geluid van rinkelende muntjes. Het eerste wat je ruikt is de zweetlucht van vijf mensen die al minstens 48 uur non-stop zitten te gokken en het eerste wat je ziet is… wel, mijn gezicht.

Misschien niet de beste omstandigheden om ter wereld te komen, maar daar kon ik ook niks aan doen. Het is niet alsof ik het zo had gepland, ik stond juist op het punt om de gokhal weer te verlaten toen mijn ei besloot om uit te komen en Kuikentje werd geboren. Ja ja, ik weet dat ik me had voorgenomen om voortaan geen gênante nicknames aan mijn Pokémon meer te geven, maar ik kon het gewoon niet laten. Deze is zo pluizig en schattig! Bovendien heb ik dat ei helemaal zelf uitgebroed, ik voel me bijna alsof ik ook een beetje Kuikentje's vader ben. Vaders mogen hun kind best een bijnaam geven, vind ik!

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Vandaag heb ik gedaan wat mijn trouwe lezer Linkster me adviseerde: ik heb de speelhal van Veilstone City opgezocht. Een beetje gokken is tenslotte een leuke afleiding van al het Pokémon trainen en er zijn ook nog mooie prijzen mee te winnen. Laat het bovendien maar aan Nintendo over om zelfs van zoiets stoms als een gokautomaat een leuke minigame te maken!

Nou ja, daar ging ik tenminste vanuit. In werkelijkheid zijn de gokautomaten van Veilstone City bijna net zo stom als echte gokautomaten. Je zet ronddraaiende schijven stil en je hoopt op drie dezelfde symbolen, meer is het niet. Het enige wat Nintendo nog heeft toegevoegd is een zogeheten Bonus Ronde waarin een Pokémon op het onderste scherm je vertelt in welke volgorde je op de knopjes moet drukken om drie op een rij te halen. En dus… doe je wat hij zegt. Het is niet echt een minigame maar gewoon… op knopjes drukken. Het is ook helemaal niet verslavend ofzo. Nee echt niet. Kijk niet zo. Ik ben heus niet verslaafd hoor! Ik kan zo stoppen… als ik zou willen.

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Al een paar weken lang keken mensen me een beetje meewarig aan als ik vertelde dat ik nog maar twee Gym Badges had veroverd. Waarom speelde ik zo
l a n g z a a m, wilden ze weten. Zij hadden het spel immers ook al binnen een paar dagen uitgespeeld, wat was het probleem? Maar er is helemaal geen probleem, ik neem gewoon graag de tijd om alles op m'n gemak te bekijken. De kleine details in dit spel zijn eindeloos veel leuker dan het grote overkoepelende verhaal ("Welk verhaal?" zou ik bijna zeggen), dus er is geen enkele reden om te jagen.

Maar toch, precies drie weken nadat ik de tweede Gym Leader versloeg begon het weer een beetje te kriebelen. Het werd tijd om de Veilstone City Gym eens van binnen te bekijken. Zoals gewoonlijk werd die gym aan de binnenkant bevolkt door een aantal trainers die ik, ook zoals gewoonlijk, meestal al met één aanval van mijn übermachtige Crobat (level 40) kon uitschakelen. Het gevecht met Gym Leader Maylene duurde iets langer, maar dat kwam alleen maar omdat zij het kunstmatig oprekte door haar Pokémon telkens op te peppen met potions. Ook wel bekend als de watjes-techniek. Mijn Crobat heeft in de hele Gym geen enkele keer een potion gekregen en wist alle Pokémon van Maylene toch probleemloos uit te schakelen. Zo doen echte mannen dat!

Edit: Oeps, het valt me plotseling op dat mijn Crobat van het vrouwelijke geslacht is. Laat die echte-mannen-opmerking dan maar zitten.

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →

Ik geloof niet dat ik het er gisteren specifiek bij heb vermeld, maar de heldhaftige Pokémon die ervoor heeft gezorgd dat ik Kadabra kon vangen was in feite niemand minder dan mijn paarse-vleermuis-met-vier-vleugels! Mijn trouwe kameraad en stiekem misschien wel mijn favoriete Pokémon: Crobat! Toen ik hem een maand geleden voor het eerst tegenkwam in een grot vertelde iemand me nog hoe irritant ze die vleermuizen altijd vond. Toen wist ik dus dat ik ook zo'n vleermuis in mijn team moest hebben.

Want als die vleermuizen vervelende tegenstanders waren, zo redeneerde ik, dan ben ik nu dus ook een vervelende tegenstander. Vrees mij! Alleen is Crobat stiekem helemaal niet vervelend, hij is hartstikke lief zodra je hem wat beter leert kennen. En hij heeft nu dus ook nog een Kadabra voor me gevangen. Ik besloot om hem te belonen door een massage voor hem te regelen. Jawel, want geloof het of niet, maar in Veilstone City woont een heuse Pokémon-masseuse! En ze gaf Crobat zomaar een massage. Gratis! Wat we er precies mee bereiken weet ik nog niet, maar hij leek er in ieder geval behoorlijk van te genieten.

Bekijk het hele Pokémon Dagboek →