"Meeslepend als hel… …ben ook geen FPS-liefhebber, maar Half-Life 2 weet me toch te boeien… …Erik, ik zou je sterk willen aanraden om vooral door te blijven spelen… …een fenomenale twist die mij er in één keer van overtuigde dat Half-Life 2 mijn favoriete shooter is… …Als je het verhaal nu al prachtig vindt, is het echt de moeite om door te spelen…"
Tja, wat zal ik eens zeggen jongens. Na zoveel hartstochtelijke smeekbedes om het vooral nog niet op te geven, heb ik besloten om Half-Life 2 vooral nog niet op te geven. Het was zo te horen gewoon niet verantwoord om iedereen's favoriete shooter zo makkelijk aan de kant te schuiven, ik ben het aan mezelf verplicht om verder te spelen. Volgens jullie althans. Het beste gedeelte moet duidelijk nog beginnen dus.. laten we nog even voort ploeteren!
Eigenlijk voelde het eerste gedeelte van Half-Life 2 alsof ik in de bioscoop naar een ijzersterke film zat te kijken terwijl er in de stoel achter me iemand tegen mijn rug schopte en popcorn in mijn haar gooide. Dat wil zeggen: ik vond het verhaal (en dan vooral de manier waarop het werd verteld) prachtig, maar de irritante gameplay tussen al die cutscenes door maakte het nogal moeilijk om er optimaal van te genieten.
En in het gedeelte van het spel waar ik nu ben aanbeland lijkt het verhaal even op pauze gezet. Serieus kinderen, de laatste drie of vier cutscenes die ik heb meegemaakt bestonden uit eenzame kluizenaars die zich ergens hadden verstopt uit naam van het verzet. Erg veel verder dan: "hier zijn wat supplies, en ga nu alsjeblieft snel verder voordat iemand ons ontdekt!" kwamen ze allemaal niet. Ik ben blijkbaar nog steeds onderweg naar het hoofdkwartier van dat verzet, en ik ga er maar vanuit dat daar de draad weer een beetje wordt opgepakt.
Maar ondertussen zit ik dus middenin in een first person shooter. Ik haat Manhacks! Ik haat Headcrabs! Ik haat Combines! Wat een vervelend genre is dit toch. De helft van de tijd heb ik geen flauw idee vanuit welke richting ik nu weer wordt aangevallen. Vooral die Manhacks (een soort vliegende cirkelzagen) hebben de vervelende neiging om me van achteren te besluipen. En zonder de briljante cutscenes uit de eerste helft van het spel voelt het nu eigenlijk alleen nog maar alsof ik popcorn in mijn haar heb terwijl ik in mijn rug wordt getrapt.
Van de positieve kant mocht ik net wel een hoovercraft besturen. Eindelijk iets waar ik goed in was!
Zie ook:
- Hoe ik al na twee levels ophield met Half Life 2
- Hoe ik op dringend advies van mijn lezers verder ging met Half-Life 2
- Hoe lang gaat dat Water Hazard level eigenlijk nog duren?
- Hoe ben ik nu weer terechtgekomen in Ravenholm?
- Hoe ik in Ravenholm iets over mezelf leerde
- Bijna een hartaanval langs Highway 17
- Ik begon me net af te vragen waarom dit level Sandtraps heet
- Hoe een houten plank mijn leven redde in Sandtraps
- De mierenvanger van Nova Prospekt
- Lemme get out of your way Freeman
- Hoe Dr. Breen hulp krijgt van Electronic Arts
- Het einde van Half-Life 2
Lees ook:Left 4 Dead interview, gameplay beelden
Lees ook:Hoe ik al na twee levels ophield met Half Life 2
Lees ook:Het einde van Half-Life 2
Lees ook:Hoe ben ik nu weer terechtgekomen in Ravenholm?
Lees ook:Gerucht: Half-Life 2 Episode 3 & Kid Icarus Wii op E3
Leuk stukkie, maar als je na 2 levels niets met half life 2 hebt zie ik het nut er niet van in om door te gaan omdat anderen dat willen
Tsja eigenlijk wordt het tegen het einde pas écht gaaf, maar je moet de levels die daarvoor komen natuurlijk ook leuk vinden anders is het inderdaad een beetje zonde van je tijd
Ik speel niet door OMDAT anderen dat willen. Het is meer dat bepaalde reacties me er van hebben overtuigd dat het spel later beter/leuker wordt. In ieder geval qua verhaal en hopelijk ook met de gravity gun!
Ok, ik heb hetzelf ook gespeeld. Ziet er leuk uit qua graphics maar voor de rest is het niet echt mijn ding. Smaken verschillen gelukkig
Doorbijten Erik. Straks in Ravenholm wordt het saai, maar ik durf te zeggen dat het verhaal, vooral in episode 1 en 2, FFVII evenaart. Misschien niet qua complexiteit, maar zeker qua meeslependheid. Verschillende keren met een krop in de keel gezeten.
Verwacht nu geen hoogstaande literaire diepgang naarmate het verhaal vordert, maar (naar mijn mening) wel een groeiende band met de karakters, ogenschijnlijk oprechte emoties van digitale poppetjes (i believed) en een leuke twist hier en daar… heb ik dat alvast ingedekt…
Gelukkig vind je het hovercraft gedeelte wel leuk. Alleen als ik je reacties zo zie zul je Ravenholm een pain in the ass vinden.
Episode 1 en 2 zul je overigens waarschijnlijk leuker vinden.
Misschien moet je gewoon de Xbox360 of PC versie nemen. Als je nog garantie heb op Half-Life 2 dan zal het misschien slim zijn om het terug te brengen en de Xbox360 of PC versie te nemen. En leuke tekening trouwens!
En dan helemaal overnieuw beginnen zeker?
Nee nee, ik ga wel gewoon verder op de PS3.
kna je niet de eerste levels wel op de X360 en PC naspelen om te kijken of het aan de ps3 ligt. ik heb zelf een ps3, en ik doe liever niet aan miskopen. ik zie het wel in je blog staan dan