Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 17

Nog 13 nachtjes slapen.

Voordat ik New Super Mario Bros kon spelen vulde ik mijn dagen met het kijken naar filmpjes van New Super Mario Bros. En ik weet niet of het alleen maar zo leek omdat dat aspect me toevallig erg aansprak, of dat het ook in werkelijkheid buitensporig vaak in beeld kwam, maar volgens mij kwamen in bijna al die filmpjes de zwaaiende paddestoelen voor. Niet de kleine power-up paddestoelen, maar de grote paddestoelen waar Mario overheen kan lopen. In New Super Mario Bros zwaaien die soms heen en weer, als bomen in de wind.

Dat leek me toch wel zo iets prachtigs. Over een zwaaiende paddestoel heen lopen. De Nes en de Snes waren nooit krachtig genoeg om paddestoelen te laten zwaaien, dus het was iets heel nieuws voor Mario. Ik kon niet wachten! Het leek mij, en het is ook, een verbetering in dezelfde orde als Mario over hellingen laten lopen.
In het verleden waren Super Mario Bros 1 en Super Mario Bros 2 nog heel strak en geometrisch ingedeeld. De hele spelwereld was opgebouwd uit kaarsrechte blokjes, en de ondergrond waarover Mario liep was dus ook altijd vlak. Dat veranderde allemaal met Super Mario Bros 3, waar voor het eerst ook schuine hellingen in voorkwamen. Mario kon er tegenop lopen en weer vanaf glijden. Dat voelde zoveel beter aan dat het jaren heeft geduurd voordat ik weer terug kon gaan naar SMB 1 & 2. In vergelijking met deel 3, met zijn hellingen, voelden die andere twee delen ineens maar stom en primitief aan.

Voelt Super Mario Bros 3 nu dan ook stom en primitief, nu ik New Super Mario Bros heb gespeeld? Nou, nee. Dat nu ook weer niet. Maar dat komt vooral omdat Nintendo de zwaaiende paddestoelen relatief spaarzaam heeft ingezet. In Super Mario Bros 3 kwamen de hellingen meteen in vrijwel ieder level voor. Veel vaker dan in vergelijking de wiebelende paddestoelen in dit spel. En hoe leuk het ook is in dat handjevol levels, het is te weinig om een grote invloed te hebben op je algemene indruk van het spel.

Maar waar je ze tegenkomt is het wel apart om mee te maken. De eerste keer is level 1-3. Sommige sprongen werden er zelfs weer even ouderwets griezelig door, omdat de paddestoel zo onvoorspelbaar bleef bewegen. Ik voelde me als een matroos die voor het eerst sinds lange tijd weer aan land komt en staat te waggelen op zijn zeebenen. Of nee, wacht, die vergelijking is natuurlijk precies verkeerd om. Op de zwaaiende paddestoel staan voelt juist aan alsof je iemand bent die nog nooit eerder op een boot is geweest en nu voor het eerste de deining van de golven ervaart! Ja, dat klopt beter.

Level 1-3 vind ik een erg leuk level, je zult het wel merken als je over 13 nachtjes zelf voor het eerst gaat spelen. Maar in vergelijking met wat er nog gaat volgen, zijn de zwaaiende paddestoelen in dat level eigenlijk nog vrij tam. De echt hele gave dingen volgen pas later in het spel.

Ik heb bijvoorbeeld ingenieus op elkaar inspelende paddestoelen gezien, die dynamische bergen en hellingen vormden door telkens op exact het goede moment naar elkaar toe te buigen. Met de juiste timing en stalen zenuwen kon ik er in één keer overheen lopen zonder te springen of te stoppen. Iedere keer als ik van een paddestoel af dreigde te vallen kwam net op tijd de volgende paddestoel naar me toe gebogen.

Ik heb ook levels gezien waar je op een verschuivende reuzenpaddestoel door het level heen getransporteerd wordt. Ondertussen schudt de paddestoel heen en weer als een op hol geslagen rodeo stier die je van zich af probeert te werpen. Steeds wilder en wilder. Natuurlijk, als je gewoon stil blijft staan is er niks aan de hand. Hoe wild de paddestoel misschien ook schudt, Mario kan niet vanuit stilstand zomaar van hem af geworpen worden. Het is pas als je begint te springen dat de situatie echt levensgevaarlijk wordt. De oplossing lijkt simpel, gewoon niet springen. Maar de levelontwerpers hebben een lichtelijk sadistische voorkeur voor het juist op dat soort momenten in de lucht plaatsen van een paar vraagtekenblokjes en star coins. De gemeneriken.

Hoe dan ook, de zwaaiende paddestoelen zijn minstens net zo leuk als ze eruit zien. In een eventueel vervolg (alsjeblieft Nintendo?) zouden er van mij wel wat meer van dat soort dynamische elementen in de levels verwerkt mogen worden. In noem nu maar wat, maar wat dacht je bijvoorbeeld van voorbij rollende heuvels, kronkelende ondergrondse gangen, klotsende meertjes die constant van vorm veranderen… de mogelijkheden zijn eindeloos en de zwaaiende paddestoelen een mooi begin.

- (Overzichtspagina met links naar alle voorgaande dagen).
- Geïllustreerd Animal Crossing dagboek

Lees ook:Kijk dit: nieuwe New Super Mario Bros. 2 trailer
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 3
Lees ook:Japanse verpakking New Super Mario Bros wordt GEEL
Lees ook:Amerikaanse New Super Mario Bros boxart
Lees ook:Zalig nieuw New Super Mario Bros filmpje