Nogmaals bedankt, vriendelijke naamgenoot, voor de gouden tip! Het hele internet heb ik tevergeefs afgespeurd naar een exemplaar van Maestro! Jump In Music en uiteindelijk bleek hij gewoon op voorraad bij die goede oude Free Record Shop. Gisteren kreeg ik mijn exemplaar binnen. En hoewel ik nog niet veel tijd heb gehad om te spelen is de eerste indruk toch positief. Maestro voelt als een uitgebreide Rhythm Heaven-minigame. Alleen was alle muziek in Rhythm Heaven speciaal geschreven voor het spel (soms ook erg leuk!), terwijl Maestro! bestaande liedjes gebruikt. Die herkenbaarheid is stiekem toch wel heel erg leuk. Later meer impressies, voor nu een filmpje van één van mijn favoriete levels. Let op: ik speelde het spel hier vanaf het schermpje van mijn camera. Hoewel mijn ritmegevoel inderdaad te wensen overlaat ben ik normaal gesproken niet zo slecht.
Lees ook:Everybody do the frog hop!
Lees ook:Muzikale platformgame Maestro! verhuist naar DSiWare en iPhone
Lees ook:Rhythm Tengoku Gold komt naar Amerika als Rhythm Heaven
Lees ook:Officiële trailer Maestro: Jump in Music
Lees ook:Kijk dit: de minigames van Rhythm Heaven Wii
ik vraag me nu al dagen af hoe je het spel nou precies speelt.
haha graag gedaan hoor
, ik heb hem zelf inmiddels ook binnen en ik vind het ook erg leuk! ik heb ondertussen al bijna de ‘normal’ moeilijkheidsgraad uitgespeeld en een paar ‘hard’
.
leveltjes maar dat is toch best wel pittig
mijn persoonlijke favoriet is trouwens ‘The house of the rising sun’ vooral op de hogere moeilijkheidsgraden.
Mooie foto bij dit artikel trouwens.
Vraagje… wat voor nummers zitten er naast ‘The house of the rising sun’ nog meer in het spel?
Ik vergeet er een paar, maar oa:
.”
.
Beethoven – 5th Symphony
Madness – Our House
Mozart – Eine Kleine Nachtmusik
The Jacksons – ABC
Eduardo Di Capua – O Sole Mio
Vivaldi – Four Seasons
Erik Satie – Gymnopedie No.1
Tsjaikovski – Sugar Plum Fairy
Edvard Grieg – Peer Gynt
Screamin’ Jay Hawkins – I Put a Spell on You
Michael Gore – Fame
.
Sommige van die klassieke titels zeiden me niets, maar ik herkende ze uiteindelijk allemaal.
.
“ik heb ondertussen al bijna de ‘normal’ moeilijkheidsgraad uitgespeeld en een paar ‘hard’
leveltjes maar dat is toch best wel pittig
.
Ik moet er nog één op Easy (aan het begin is alleen Easy beschikbaar, met 1 minuut-versies van alle nummers. De volledige versies komen daarna pas vrij), maar ik vind die laatste erg lastig. Vooral die centimeter verschil tussen de plek waar je op bandieten schiet en waar je de snaren moet raken breekt me op. Die track gaat zo snel en er wordt zo vaak gewisseld dat ik automatisch de snaren te vroeg begin te raken. Hoger dan een C heb ik er nog niet gehaald. Op easy zal ie me uiteindelijk wel lukken, maar ik vrees voor de hogere moeilijkheidsgraden.
.
“mijn persoonlijke favoriet is trouwens ‘The house of the rising sun’ vooral op de hogere moeilijkheidsgraden.”
.
Alle liedjes met de Mandoline zijn leuk om te spelen! Muzikaal spreekt die me misschien ook het meeste aan, maar daar had ik al eerder een filmpje van geplaatst.
.
Dat nummer van Erik Satie is ook mooi trouwens, erg rustgevend.
.
“ik vraag me nu al dagen af hoe je het spel nou precies speelt.”
.
Nu, dat lijkt me duidelijk. Maestro loopt automatisch door de levels en jij moet op tijd alle snaren en andere gimmicks raken. Zo simpel maar toch erg bevredigend.
.
Het enige minpuntje vind ik de interface tussen de nummers door. Je moet al vrij lang wachten, en dan verschijnt de optie ‘Try’ ook standaard anderhalve seconde eerder dan de optie ‘Play’ Rare ontwerpkeuze is dat.
Bedankt voor de info. Gymnopedie No. 1 is geweldig (zit ook in My Aquarium). Ik zal dit spel dan ook maar eens bij de FRS bestellen (in hun winkel hadden ze ‘m niet).
mijn favoriet is fame