Nog 8 nachtjes slapen.
Eén eigenschap van New Super Mario Bros die veel nieuwe spelers tot wanhoop lijkt te drijven is de nogal aparte manier waarop het spel je voortgang opslaat. Producer Takashi Tezuka had het van tevoren in een interview al aangekondigd: “Je kunt niet saven tussen de levels door, alleen wanneer je een nieuwe wereld hebt bereikt.” Een dappere beslissing in een tijd waarin de savepoints in andere spellen elkaar steeds sneller op lijken te volgen.
Als dat zo doorgaat bereiken we langzaamaan een punt waarop een speler nooit, maar dan ook nooit meer, een gedeelte van een level voor de tweede keer hoeft te spelen. Of dat een goede of een slechte ontwikkeling is laat ik helemaal aan jullie zelf over. Laat ik alleen zeggen dat mijn hart een sprongetje maken toen ik dat Takashi Tezuka interview las.
Het grote voordeel van een beperkte save-functie is dat een spel er spannender van wordt. Of je nu oog in oog met een eindbaas komt te staan in de wetenschap dat je het, als je faalt, gewoon overnieuw mag proberen, of dat je op dat moment weer vier levels terugvalt maakt nogal een verschil. Het gevecht wordt spannender in de wetenschap dat er iets op het spel staat. Wat dat betreft kan het mij allemaal niet streng genoeg zijn. Natuurlijk, een spel waarin je helemaal je voortgang niet op kunt slaan is niet meer van deze tijd, maar dit leek me een prima tussenoplossing.
Maar ergens tussen nu en drie maanden geleden is er hier toch iets mis gegaan. Men zegt wel eens dat de soep nooit zo heet wordt gegeten als dat hij wordt opgediend, maar deze soep is ronduit afgekoeld. Alleen maar saven als je een nieuwe wereld bereikt? Vergeet het maar! Om te beginnen mag je al standaard twee keer per wereld saven. Na het grote kasteel én ook na het kleine kasteel. Blijkbaar heeft iemand, laten we hem Mr. Resetti noemen, tegen Tezuka gezegd dat hij het niet kon maken om spelers werkelijk alleen maar bij de overgang van wereld naar wereld te laten saven. Ik weet dat Mr. Resetti niet echt bestaat, en dat hij zeker niet bij Nintendo werkt. Maar soms is het nu eenmaal makkelijker om de dingen een naam te geven, anders moet ik het voor de rest van deze tekst constant blijven hebben over “iemand” en dat is een stijlvorm die al heel snel op je zenuwen begint te werken. Mr. Resetti is bovendien iemand die saven heel erg belangrijk vindt. Als je in Nintendo’s spel Animal Crossing zelfs maar één keer vergeet te saven moet je de volgende keer dat je het spel opstart direct je excuses aanbieden aan Mr. Resetti.
En dus heeft Mr. Resetti op Takashi Tezuka in staan praten. "Wie denk je wel niet dat je bent? Dat zullen mensen nooit pikken in deze tijd! Er moeten meer savepoints komen! Om te beginnen eentje halverwege elke wereld! Hup, schiet op! En vergeet niet om elke avond je tanden te poetsen!"
En zo geschiedde.
Het spel was niet meer zo streng als ik eerst hoopte, maar het leek me op die manier toch nog wel een pittige uitdaging. Twee keer per wereld saven betekent gemiddeld één keer per vijf levels. Zeker in de latere levels kon dat nog knap lastig worden, dacht ik bij mezelf. Vijf levels teruggezet worden is behoorlijk irritant. Dat zal me zeker af en toe klamme handjes opleveren.
Maar Mr. Resetti was blijkbaar nog niet tevreden, en moet opnieuw met Tezuka gesproken hebben. Ik stel me voor dat dat gesprek ongeveer zo verliep: "Je denkt zeker dat ik het leuk vind om hier iedere keer te komen? Nou, helemaal niet! Ik heb ook wel wat beters te doen! Alleen jij wilt maar niet inzien dat twee keer per wereld saven nog steeds veel te weinig is. Er moet meer gesaved kunnen worden! Het kan me niet schelen hoe, je verzint maar wat! En ga eens wat vaker in bad, stinkerd!"
En terwijl hij die avond in bad zat bedacht Tezuka een systeem waarbij alle toadhouses eerst ontgrendeld moeten worden voordat je je bonusvoorwerpen en extra levens kunt ophalen. In het uiteindelijke spel zit ieder toad house verstopt achter een poortje, die je tegen betaling van vijf star coins kunt openen. En dan komt het, iedere keer dat je zo’n poortje opent vraagt het spel of je op dat moment misschien je voortgang wilt opslaan. Echt waar, als je niet iedere keer direct als een klein kind dat geen geduld kan opbrengen voor zijn adventskalender elk poortje open zou maken, dan kun je praktisch saven wanneer je maar wilt. Er zijn veel, heel veel van dat soort poortjes in New Super Mario Bros.
Gedurende mijn poging om het spel uit te spelen ben ik in totaal drie keer al mijn levens verloren. Alledrie die keren kon ik weer gewoon verder waar ik was gebleven. En ik heb dan nog niet eens mijn best gedaan om alle poortjes op te sparen, het zijn er gewoon zoveel dat het bijna onvermijdelijk is. Ik snap al die klagers echt niet. Je kunt New Super Mario Bros veel vaker opslaan dan je lief zou moeten zijn. Als er al iets te klagen valt, dan is het dat er te vaak gesaved kan worden. Die dekselse Resetti ook!
- (Overzichtspagina met links naar alle voorgaande berichten).
- Geïllustreerd Animal Crossing dagboek
Lees ook:Animal Crossing dagboek – dag 262
Lees ook:Mr. Resetti krijgt een Amiibo
Lees ook:Animal Crossing dagboek – dag 371
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 24
Lees ook:Koopa Kids keren terug in New Super Mario Bros.
Yes
jeuh, lang leve saven ^^
(anders moet ik tijd gebruiken om dezelfde levels opnieuw te doen, terwijl ik ook nog een stapel andere games moet doen^^)
Wat mij betreft is 1x saven per wereld prima. MAar ja SMW was briljant en daar kon je in de meeste gevallen ook veel saven..
@ Erik
check je mailbox;)
Ik ga dit spel ook kopen, en ik ben zeker blij met deze beslissing. Ik heb dit spel ook op de game boy gehad, en ik weet nog goed dat de levels voor mij vrij moeilijk waren. Lang leve Resetti!