Nou ja, uitgespeeld… Chew Man Fu is zo’n spel dat je na het uitspelen beloont met een extra quest. Dat wil zeggen: nóg eens 50 levels die qua moeilijkheid verdergaan waar het laatste normale level ophield. Waar voor je geld! Maar om heel eerlijk te zijn vond ik het toen wel mooi geweest. Die nieuwe levels waren echt irritant moeilijk en er lagen nog zoveel meer spellen op me te wachten. Ik had onderhand wel genoeg tijd met Chew Man Fu doorgebracht, vond ik zelf.
Alleen ben ik inmiddels alweer bezig aan het negende extra level en het einde is nog lang niet in zicht. Soms is stoppen moeilijker dan het lijkt. Zo’n spel is Chew Man Fu namelijk ook. Hoe moeilijk het ook wordt, het volgende level is altijd binnen handbereik. Als je het niet haalt, dan is dat altijd op het nippertje, waardoor de verleiding groot is om het nog een keer te proberen. En nog een keer, en nog een keer… tot het je wel lukt. Heerlijk zo’n spel dat weigert om je met rust te laten.
Chew Man Fu is nog niet eens het leukste of het meest briljante spel dat ik tot nu toe uit het Winkelkanaal heb gehaald, maar ik heb het idee dat dit wel degene is waar ik de meeste tijd in heb gestoken. Het laat me gewoon niet los en het duwt alle andere spellen naar de achtergrond. Het zegt misschien ook wel iets over mij dat ik urenlang knikkers door een doolhof kan duwen terwijl ik Twilight Princess nog steeds moet uitspelen, maar het zegt toch vooral iets over de kwaliteit van Chew Man Fu. Dit is echt een goed spel!
En toch heb ik het gevoel dat ik zo ongeveer de enige Nederlander ben die het gedownload heeft.
Niet helemaal onbegrijpelijk natuurlijk. Het heeft een belachelijke naam, niemand heeft er ooit van gehoord en het ziet er ouderwets uit. Dat maakt Chew Man Fu allemaal niet echt aantrekkelijk. Plus het is een puzzelspelletje, zo ongeveer het minst sexy genre dat er bestaat. Niemand geeft ooit geld uit aan puzzelspelletjes tenzij ze op een handheld verschijnen. (En zelfs daar lijkt er nog een soort drempel te bestaan).
Er heerst onder veel gamers een vreemd misverstand waarin puzzelspelletjes als “kleinere” spelletjes worden gezien en daardoor minder je geld waard. Je ziet er de vele uren werk en de lange slapeloze nachten van de programmeurs nauwelijks aan af. Bij een grote RPG of een uitgebreide platformgame zie je al die tijd en aandacht veel duidelijker. Dan kunnen mensen de aankoopprijs makkelijker voor zichzelf rechtvaardigen. Maar bij een simpel puzzelspelletje?
Ja ja, ook ik heb in een duister verleden een tijdlang zo gedacht.
Alleen draaide het er uiteindelijk telkens op uit dat ik veel meer tijd doorbracht met een simpel puzzelspelletje dan met dat uitgebreide platform- of avonturenspel. Lang nadat ik daar de aftiteling al had gezien zat ik nog steeds te puzzelen.
Nou is puzzelen misschien wel een beetje een misleidende term als we het over Chew Man Fu hebben. Dit is geen spel met vallende blokjes die je moet laten verdwijnen. Dit is eerder een puzzelspel zoals Nintendo’s eigen Mario vs. Donkey Kong spellen dat ook zijn. Simpele behendigheidsspelletjes waarbij je af en toe logisch na moet denken om in te zien hoe je het einde van een level kunt bereiken.
Het doel in Chew Man Fu is om met een meisje dat er nogal depressief uitziet, vier gekleurde knikkers op vier gekleurde tegels te duwen. Soms lijken die tegels onbereikbaar en daar komt het puzzel-element om de hoek kijken. Door er een schop tegen te geven kun je met je knikker niet alleen vijanden verslaan, maar met een beetje moeite ook muren kapot trappen. Door in precies de juiste volgorde muurtjes te slopen, zijn uiteindelijk alle gekleurde tegels te bereiken. Echt waar. Zelfs als je denkt dat je de makers van het spel op een fout hebt betrapt, en een level er in eerste instantie onmogelijk uitziet.
Tel daar de vele spannende achtervolgingen bij op, als een vijand (die er ook allemaal uitzien alsof ze levensmoe zijn, wat is dat toch met Hudson en zielige oogjes?) me weer eens achterna zat door één van de smalle gangetjes. Tel er ook bij op de strakke tijdslimiet, waardoor je altijd snel moet nadenken, en je weet waarom ik de afgelopen weken iedere dag mijn Wii opstartte.
Ik schrijf niet graag recensies en je zal mij niet horen zeggen dat je dit spel per se moet downloaden. Maar als je denkt dat je het soort gamer bent die geen allergische reactie heeft op alles wat klein, simpel en verschrikkelijk moeilijk is, dan zou je Chew Man Fu misschien eens kunnen overwegen. Ik garandeer je dat je daarmee bij een ongelooflijk exclusief groepje Nederlanders terechtkomt! Veel exclusiever dan de Super Mario World club of de Ocarina Of Time club. Ik ben bang dat zelfs de Kid Icarus club inmiddels al meer leden heeft, maar wij weten wel beter.
Chew Man Fu is een spel dat je ook echt zult willen uitspelen, kom daar maar eens om bij Kid Icarus!
Zie ook:
- Nieuw in het winkelkanaal: Sword of Vermilion, Streets of Rage, Chew Man Fu, Bio Hazard Battle
- Alles wat ik al over de Virtual Console heb geschreven
Lees ook:Nieuw in het winkelkanaal: Sword of Vermilion, Streets of Rage, Chew Man Fu, Bio Hazard Battle
Lees ook:Bedenker van Commander Keen werkt aan nieuw spel
Lees ook:Ga akkoord met Club Nintendo’s nieuwe privacyregels of verlies je sterren
Lees ook:Super Mario Maker – The Time Machine
Lees ook:Destructoid in 1988, de handgeschreven versie
“En toch heb ik het gevoel dat ik zo ongeveer de enige Nederlander ben die het gedownload heeft.”
Hehe, ik heb hem ook gedownload afgelopen vrijdag en ben ook Nederlander.
Ik heb hem alleen nog niet zo ver gespeeld, ben tot zover tot de 3e wereld gekomen.
Ik ben gestopt na de eerste 50 levels. Ik had er geen idee van dat er nog 50 zouden volgen!
Ik vind het qua moeilijkheid allemaal nogal meevallen. Bij andere spelletjes heb ik altijd het gevoel dat ik definitief vastraak, hier zie ik het tenminste nog zitten.
Mijn favoriete quote uit de game:
The goons are big, stupid, and ugly. So use your head!
hoe moet je het downloden????????
Klinkt leuk, maar dat is niet genoeg. Er is zoveel leuks op de Virtual Console.
Ik kan me trouwens wel in je verplaatsen, Erik. Ik heb precies hetzelfde met Wario Woods. Het is heerlijk om even snel een spelletje te spelen. Het is veel uitdagender dan spellen van nu en net niet té frustrerend. Daarbij is het gewoon simpel wat betreft idee en daar is niks mis mee.
Inmiddels heb ik de eerste 100 levels van Wario Woods uitgespeeld, maar dan heb je ook nog een ‘B’ en Time Races en de multiplayer is ook erg leuk.
Ik heb meer spel en plezier aan dit spel gehad dan aan WiiSports.
Hoera! Ik ben toch niet de enige.
“The goons are big, stupid, and ugly. So use your head!”
Oh ja! Ik ben nog vergeten te vertellen hoe irritant ik het vind dat je die tekst tussen de levels (en als je game over gaat) niet kunt doorspoelen. :p Maar hij zegt af en toe inderdaad wel grappige dingen.
“hoe moet je het downloden????????”
Wii Points Kaartje kopen in een speelgoedwinkel, code invoeren in het winkelkanaal op de Wii en je kunt downloaden.
“Inmiddels heb ik de eerste 100 levels van Wario Woods uitgespeeld, maar dan heb je ook nog een ‘B’ en Time Races en de multiplayer is ook erg leuk.”
Wario’s Woods is inderdaad een erg leuk spel! Ik had het gevonden voor de NES in Animal Crossing op de GameCube, en heb me daar toen wekenlang mee vermaakt.
Het is echt spannend in die laatste levels!
Ik hoop dat de Super Nintendo versie binnenkort aan het winkelkanaal wordt toegevoegd, die ga ik zeker uitproberen.
Gister gedownload en voordat ik het door had was het 24uur!
Ik ben nog niet aan kid icarus toe gekomen en vind dit een heerlijk spel voor als ik weereens gefrustreerd raak van comix zone.