Ik las net terug wat ik een maand geleden schreef over de demo van Burnout Paradise. Laten we, nu ik het volledige spel een paar dagen heb gespeeld, eens kijken wat er is terechtgekomen van mijn voorspellingen, mijn angsten en wat ik leuk vond aan de demo.
Kort samengevat kwam dat hier op neer:
- Maar één echte race
- Teveel nadruk op stunten
- Niet genoeg te doen
- Ongezellige graphics, naargeestige sfeer
- Crash scenes duren te lang
+ De sensatie van op volle snelheid racen
+ Kronkelende weggetjes door bergen zien er leuk uit
Maar één rechte race
Oh boy, dat probleem is gelukkig volledig opgelost. In het uiteindelijke spel bestaat het merendeel van de missies uit races. Soms gaat dat één tegen één (of Mano-a-mano zoals het spel dat noemt), soms ben jij de "Marked Man" en proberen tegenstanders je bewust van de weg af te beuken. Maar meestal is het gewoon een ouderwetse race met acht deelnemers. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe opgelucht ik ben dat de makers niet zijn vergeten wat het is dat Burnout tot Burnout maakt. De races hebben zo hun eigen problemen, daarover later meer, maar het is erg bevredigend om vast te stellen dat ik 80% van de tijd bezig ben een finishlijn te bereiken.
Teveel nadruk op stunten
Opnieuw een probleem van de te beperkte demo. Er wordt heel wat afgestunt in Paradise City, maar het voelt een stuk minder claustrofobisch nu de hele stad voor je open ligt. Als in de demo een sprong niet goed lukte had ik vaak de neiging om 180 graden te keren en het nog een keer te proberen. Nu haal ik mijn schouders op en blijf ik gewoon doorrijden, we komen vast wel weer een andere springschans tegen.
Sommige sprongen zijn ook echt, nou ja, vet. En dat komt van iemand die niet snel onder de indruk is van zulk uiterlijk vertoon. Helaas wordt iedere sprong die een beetje de moeite waard is in beeld gebracht met een filmpje (in slow motion zelfs) zodat je meteen grondig uit de gameplay wordt gesleurd. Maar toch. Ben je weleens van een berg af gesprongen om twintig meter lager weer op vier wielen te landen en gewoon verder te rijden? Ik wel! En hoe je het ook wendt of keert, dat is gaaf.
Niet genoeg te doen
Ik val in herhaling maar ook dat was volledig te wijten aan een beperkte demo. De free-roaming stad werkt een stuk beter als je bij ieder stoplicht (ik herhaal: bij ieder stoplicht) een missie kunt starten. Niet meer minutenlang doelloos rondrijden terwijl je probeert een nieuwe opdracht te vinden. Meteen aan de slag als je zin hebt in een race. Nu begin ik pas in te zien wat Criterion voor ogen had met Burnout Paradise. Een krankzinnige, naadloos op elkaar aansluitende, non-stop, Burnout belevenis waar de actie nooit ophoudt. Paradise 2 of 3 wordt waarschijnlijk pas echt goed, maar de eerste poging werkt toch een stuk beter dan ik had verwacht.
Geen Retry optie
Okee, hier speel ik vals. Ik heb de vorige keer niet echt geklaagd over het ontbreken van de Retry. Mijn fout, had ik wel moeten doen want dit is één van de weinige problemen die echt overeind blijft. Zelfs al probeerde de PR-meneer van EA me er fanatiek van te overtuigen dat ik het spel in feite verkeerd speelde. Ik moest die oude manier van denken loslaten en gewoon dóór blijven racen. Niet terugrijden naar het begin van een mislukte race. De kunst is volgens EA om gewoon voor een nieuw stoplicht te stoppen en iets anders te doen. Uiteindelijk kom je vanzelf die eerste race wel weer een keer tegen.
En inderdaad, de frustratie verdwijnt voor een groot deel als je niet krampachtig blijft vashouden aan het winnen van één enkele race. Probeer het los te laten en je zult merken dat je het beter naar je zin hebt. Er zijn ook altijd genoeg andere dingen om te doen, dus in eerste instantie lijkt het probleem opgelost.
Maar na een paar uur zorgeloos rondrijden begint het toch weer te wringen. Wordt het spel op deze manier niet heel erg oppervlakkig? Het is waar dat Burnout Paradise een hoop frustraties omzeilt, maar tegelijkertijd verlies je daarmee ook een heel stuk diepgang. En wat te denken van het euforische gevoel als het een moeilijke opdracht na de zoveelste poging opeens wél lukt? Bovendien: wie zou er precies last van hebben als de optie toch aan het spel werd toegevoegd? Ik kan me Criterion's argument herinneren dat er dan laadtijden zouden ontstaan (we hate loading with a passion now), maar aan de start van iedere missie is er evengoed een kort laadscherm. Een beetje een non-argument.
Ik vraag me kortom af hoe lang Burnout Paradise leuk blijft. In de beginfase is het helemaal niet erg om van race naar race te fladderen en nergens aan vast te zitten. Het voelt stiekem zelfs best lekker. Alleen maar opwinding, geen frustratie. Maar wat als ik daar op een bepaald moment genoeg van krijg en wat meer de diepte in wil? Het ziet er niet naar uit dat het spel daar op is gebouwd.
Ongezellige graphics, naargeestige sfeer
Tja. Technisch is Paradise City erg geslaagd. De stad is enorm gedetaileerd en alles is even aandachtig in elkaar gezet. En toch blijf ik erbij dat het ook kil en leeg overkomt. Ik snap heus wel dat er met zoveel crashes niemand achter het stuur kan zitten, dat wil ik ook helemaal niet. Het probleem is meer dat er in de hele stad geen mens te bekennen is. Er vliegen geen vogeltjes door de lucht en als ik langs de oceaan rij zal er ook nooit eens dolfijn uit het water springen. Tel daarbij dat alles is gedompeld in die vreemde bruin/gele overbelichting waar zoveel Next-Gen spellen last van hebben en ja, dan vind ik nog steeds dat er een naargeestige sfeer over Paradise City hangt.
Crash scenes duren te lang
En dat duren ze nog steeds. Maar laten we voorop stellen dat de crashes er wel ge-wel-dig uitzien, je kan het Criterion bijna niet kwalijk nemen dat ze er graag de aandacht op vestigen. Auto's worden op een ongekend realistische manier in elkaar gefrommeld. Voorruiten versplinteren, glasscherven vliegen in het rond. Het zijn gewoon de beste crashes ooit. Punt. Geen enkel ander spel komt hier bij in de buurt.
Máár… niet ieder ongeluk is even interessant. Kettingbotsingen waarbij midden op de snelweg tien auto's met elkaar in de knoop raken zijn leuk, daar wil ik best naar kijken. Het wordt pas vervelend als de camera ook secondenlang om mijn wrak blijft draaien terwijl ik gewoon tegen een muurtje ben geknald. Op zulke momenten verlang ik naar een skip-knop.
De sensatie van op volle snelheid racen
YES! En waag het niet om zoiets stoms te doen als voorzichtig rijden en je aan de verkeersregels houden. Er is maar één manier om Burnout te spelen en dat is met het gaspedaal ingedrukt. Dat kan gelukkig ook in Paradise City en jongens wat gaat het dan weer gruwelijk snel. F-Zero is nog steeds sneller, maar van alle "realistische" racers haalt Burnout zonder twijfel de hoogste snelheden. Het geeft iedere keer een geweldige kick. En zonder de kunstmatige grenzen van de demo gaat het zelfs nog een stuk beter. Nu pas merk ik hoe goed de kaart is ontworpen. Als ik niet op de plattegrond let kan ik eindeloos "met de weg mee" blijven rijden. Ik was bang dat het verstand op nul zetten niet meer zou werken in een open stad, maar ik had het mis. Negeer de missies en je kunt eindeloos blijven racen zonder ooit te hoeven nadenken. Heerlijk!
Maar ik heb wel een nieuwe klacht:
Wat een waardeloze minimap
Heeft Criterion Grand Theft Auto niet gespeeld? Hebben de programmeurs geen TomTom in hun auto? Een meedraaiende plattegrond jongens, dat is wat werkt. Zodat links altijd links is en ik in één oogopslag kan zien waar ik ben er wat er aankomt. Burnout Paradise heeft alleen een kleine statische plattegrond. Daar heb je dus niets aan in het heetst van de strijd. Het lukt gewoon niet om kaart te lezen en op hetzelfde moment tegenliggers te ontwijken. De enige mogelijkheid is pauzeren en de grote kaart raadplegen. Of de stad zo goed leren kennen dat je geen plattegrond meer nodig hebt natuurlijk.
Kronkelende weggetjes door bergen zien er leuk uit
Ja dat vermoedde ik toen ik ze al wel op de plattegrond zag maar nog niet kon bereiken. En raad eens? Het is inderdaad heerlijk om door die bochten te scheuren. In de stad zelf is alles strak en geometrisch aangelegd, het contrast met die slingerende wegen daarbuiten is meesterlijk.
Ik merk ook dat de plattegrond iets kleiner is dan ik had verwacht. Klinkt negatief maar is een pluspunt. Om alles uit Paradise City te halen zul je de wegen echt moeten leren kennen. Deze plattegrond is nog nét klein genoeg om dat mogelijk te maken.
En? Dus?
Burnout Paradise is een groot en ambitieus racespel. Je moet er wel bewondering voor hebben wat Criterion hier uit het niets heeft opgebouwd. Bijna alle ideëen pakken goed uit en het speelt heerlijk weg.
Maar daar staat tegenover dat Paradise ook redelijk oppervlakkig is geworden. Veel entertainment, niet meer zoveel serieuze racegame. Crashes, takedowns, sprongen… voor bijna alle spectaculaire momenten wordt er overgeschakeld naar een korte scene. Evenementen kunnen alleen nog maar "gehaald" worden. Ook als je tijdens een race als 2e finisht doet niemand daar moeilijk over en krijg je gewoon de punten. Je mag het natuurlijk altijd nog een keer proberen (als je zelf terug naar de startlijn rijdt), maar verwacht niet dat je daarvoor extra wordt beloond. Het spel is zeker leuk, maar ik ben bang dat het de diepgang mist om maandenlang te blijven boeien.
Zie ook:
- Burnout Paradise: naargeestige sfeer maar oh wat racet het lekker
Lees ook:Burnout Paradise demo volgende week donderdag
Lees ook:Burnout Paradise: naargeestige sfeer maar oh wat racet het lekker
Lees ook:Criterion’s Need For Speed: Most Wanted lijkt op Burnout Paradise
Lees ook:Criterion gaat je helpen Burnout Paradise uit te spelen
Lees ook:Burnout’s Big Surf Island wordt niet gratis
Quote: Er is maar één manier om Burnout te spelen en dat is met het gaspedaal ingedrukt.
Amen!!!
De rest van het stuk is overigens ook een geniale analyse Erik! Erg leuk gedaan hoe je je mening over de demo naast de definitieve versie legt.
Dit spel staat hoog op mijn verlanglijstje. Ben nu nog steeds bezig met Burnout Revenge op de Xbox360. Ook heerlijk scheuren met het gaspedaal ingedrukt!
“Ben je weleens van een berg af gesprongen om twintig meter lager weer op vier wielen te landen en gewoon verder te rijden?”
Ooit Stunts (a.k.a. 4D Sports: Driving) gespeeld?
Anyway, leuke review! Veel beter dan die geforceerde beschrijving en ranking van de standaard shit: graphics, gameplay, et cetera.
“Ben nu nog steeds bezig met Burnout Revenge op de Xbox360. Ook heerlijk scheuren met het gaspedaal ingedrukt!”
Die aflevering heb ik toevallig gemist, maar ik kan me goed voorstellen dat het daar ook prima werkt ja.
Mooi aan Paradise is dat alles niet meer zo nadrukkelijk begraven wordt onder een dikke laag motion blur (ik heb de trailers van Revenge gezien). Het gevoel van snelheid wordt beter als de omgeving scherp blijft!
“Ooit Stunts (a.k.a. 4D Sports: Driving) gespeeld?”
Hm nee… maar nu ik erover nadenk heb ik wel andere spellen gespeeld waarin ik ook krankzinnige sprongen maakte. Alleen daar gebeurt het zo vaak dat je er aan went. Die sprong in Burnout was ik totaal niet op voorbereid, echt een Whoa! momentje.
Revenge is wat mij betreft de minste burnout tot nog toe. Het idee dat je verkeer wat dezelfde kant op rijdt aan de kant kunt beuken zonder consequenties doet afbreuk aanb het concept. Mijn favoriet blijft Takedown, maar ik heb van Paradise tot nog toe alleen de demo gedaan.
Ik heb Paradise alsnog gekocht en het is inderdaad een stuk leuker dan de demo. Ik heb er nu iets van 10 uur in het spel zitten en ik heb een beetje het gevoel dat ik nu al op Paradise ben uitgekeken. Ik krijg steeds meer de neiging om Paradise in de kast te stoppen en de DVD van Burnout Takedown weer in mijn Xbox 360 te stoppen.
Ik vind Paradise een goed spel, maar het is geen geweldig spel. Het gevoel voor snelheid is IMHO, zoals altijd bij de Burnout spellen, vrij goed, maar alle hectiek is weg. Ik heb het gevoel dat Takedown en Revenge veel meer actie en variatie hadden dan dat Paradise heeft. Iedere keer dat je een takedown scoort stopt het spel min of meer een paar seconden lang en je krijgt er nog nauwelijks een beloning voor terug in Paradise. In Takedown was het ook zo dat de camera de takedown liet zien, maar ik kreeg geen moment het gevoel dat het tempo afzwakte. Qua variatie scoren vooral de Road Rages slecht. In de voorgaande delen speelden de Road Rages zich iedere keer over een ander gesloten circuit af. In een grote open stad heb je dat niet meer en heb je eigenlijk nog maar 1 Road Rage event nodig. Het steeds opnieuw moeten halen van events als je een level hoger bent gekomen begin ik nu ook behoorlijk irritant te vinden.
Showtime is verbazend verslavend, maar bij lange na niet zo leuk als dat de Crash Mode was. De Crash Mode was in feite een puzzel waar ook wat behendigheid bij kwam kijken, maar bij Showtime draait het meer om op het juiste moment te starten en daarna veel geluk te hebben dat je meerdere bussen tegenkomt. Het verwijderen van de Crash Mode, waar de Burnout serie juist zo populair is geworden, is IMHO een behoorlijk grote misser geweest. Vernieuwing is prima, maar het moet niet ten koste gaan van wat de serie populair maakt.
Ik hoop dat een eventuele opvolger weer veel meer naar de oude formule gaat neigen. Een aantal ideeën uit Paradise mogen wat mij betreft wel meegenomen worden in de opvolger. Ik zou de drivethroughs, Marked Man mode, de unlockable shortcuts en een verbeterde Showtime mode(mits de Crash Mode ook weer aanwezig is) graag terugzien in een wat traditionelere Burnout.
Ja die Takedowns… lastig. Toen ik net begon te spelen ergerde ik me heel erg aan drie dingen:
- dat de crashes zo lang duren
- dat de takedowns zo uitgebreid in beeld worden gebracht
- dat de grote sprongen allemaal een filmpje krijgen
Bij de crashes en de sprongen is die ergernis in de loop van het spel alleen maar groter geworden, maar gek genoeg storen de takedowns me steeds minder. Ik denk dat het er mee te maken heeft dat het een lekker gevoel is om je tegenstander van de weg af te duwen. Dat maakt de filmpjes enigszins leuk om naar te kijken… misschien. Ik kan eigenlijk niet echt verklaren waarom ik er niet meer last van heb. :p
“Het steeds opnieuw moeten halen van events als je een level hoger bent gekomen begin ik nu ook behoorlijk irritant te vinden.”
Ik snap wel waarom ze dat gedaan hebben. Anders zou het langzaam weer steeds meer op de demo gaan lijken waarbij je echt op zoek moet naar de evenementen. Maar het was leuker geweest als de stoplichten weer werden aangevuld met nieuwe events.
Tegen al mijn verwachtingen in ben ik een groot fan van Show Time geworden. Misschien vooral omdat het geen apart onderdeel meer is maar je het altijd en overal kunt activeren. Het is volstrekt belachelijk en over de top, maar ik vind het leuk. Misschien zelfs leuker dan de oude Crash Mode.
Je kunt echt enorme afstande afleggen. Ongelukken waar meer dan 200 auto’s bij zijn betrokken die zich over meerdere straten uitstrekken. :p Bizar gewoon. Ik denk dat Crash Mode lastig zou zijn om in een free roaming spel te bouwen. De omstandigheden zijn iedere keer uniek, ze moesten je wel wat meer controle geven.
Maar uiteindelijk geef ik je wel gelijk. Ik beleef nu nog steeds erg veel plezier aan Paradise, maar ik begin langzaamaan ook een heel klein beetje het gevoel te krijgen dat ik er op raak uitgekeken. Het is me net iets te vrijblijvend allemaal. Afgesloten circuits zijn toch leuker om jezelf te verbeteren.
Misschien moet Criterion de volgende keer een stapje terug doen en aparte circuits aanleggen in een open stad. Dus dan toch weer met onzichtbare muren die zijstraten afsluiten (tijdelijk > tijdens een race).
@erik
“Tegen al mijn verwachtingen in ben ik een groot fan van Show Time geworden. Misschien vooral omdat het geen apart onderdeel meer is maar je het altijd en overal kunt activeren. Het is volstrekt belachelijk en over de top, maar ik vind het leuk.”
De Road Rules vind ik eigenlijk ook wel het leukste deel van het spel. Sinds ik daaraan verslaafd ben geraakt, heb ik eigenlijk geen events meer geprobeerd. Het halen van een betere licentie boeit mij al helemaal niets meer.
Ik hoop dat als de opvolger op Paradise weer een open stad heeft, dat dit net zo wordt gedaan als bij Midtown Madness. In Midtown Madness kun je vanuit het hoofdmenu kiezen om een race te beginnen, en dan start je meteen op een afgesloten circuit in de stad. Je kunt vanuit het menu ook een free-roaming mode kiezen, waarmee je eigenlijk de volledige vrijheid hebt om door de stad te racen zoals je dat zelf wil. De free-roaming mode zou dan gebruikt kunnen worden om shortcuts te unlocken, voor Showtime en voor online multiplayer. De events die je verder vanuit het menu kiest, zouden weer precies hetzelfde zijn als in de traditionele Burnout spellen, dus de Crash Mode zou je daar ook weer kunnen toevoegen. Je zou dan overblijven met een spel dat de beste elementen uit de oude spellen en Paradise combineert.