Het eerste wat me opvalt zodra ik aan dit spel begint zijn de graphics. Psychonauts ziet er werkelijk schitterend uit. En dat komt nu eens niet door de hoge polygon-counts of de slimme textures. Technisch gezien stelt Psychonauts eigenlijk niet eens zo heel veel voor. De enige reden dat deze graphics opvallen is de vormgeving. Dit is eindelijk weer eens een spel dat is gemaakt door een kunstenaar. (In dit geval Tim Schafer). Iemand met een visie die verder gaat dan "zo goed mogelijk de realiteit nabootsen."
Want met de realiteit heeft het tot nu toe allemaal weinig te maken. In het kamp voor paranormaal begaafde kinderen is de lucht groen en kronkelen de bomen zich in de meest onnatuurlijke bochten. De personages zien eruit als een serie tot leven gekomen schetsen en krabbeltjes. Wandelende hoofden op dunne beentjes, een onderzoeker met een letterlijk vierkante kin en een jongen met een kapsel als een paddestoelwolk. Het is bizar en het is fantastisch. Psychonauts bestaat volledig in z’n eigen unieke wereldje.