Ik herinner mij mijn eerste Virtual Console spel. Ongeveer twee minuten duurde het om te downloaden en daarna kon ik zomaar beginnen met spelen. Wat een gemak! Wat een gebruiksvriendelijkheid!
Fast forward naar twee jaar later en het binnenhalen van een nieuw Wii Ware spel gaat een heel stuk omslachtiger. De grote 'downloaden' knop van Toki Tori oogt nog vriendelijk genoeg, maar zodra ik er op klik beginnen de problemen: "Er is te weinig ruimte in het interne geheugen van het Wii-systeem. Om deze software op te slaan zijn 290 blokken nodig. Wis bestanden of verplaats ze naar een SD-kaart via het geheugenbeheer."
Nu, dan moet ik maar een paar van mijn geliefde shoot'em ups tijdelijk op een SD-kaart bewaren. Ik herinner me interviews waarin medewerkers van Nintendo jolige vergelijkingen maken met koelkasten en iPods die je ook eerst leeg moest maken voordat je er nieuwe dingen in kon zetten. Zolang het probleem luchtig genoeg is om er grapjes over te maken zal het allemaal wel meevallen.
Maar na een paar minuten in het geheugenbeheer begint het me toch wat te duizelen. Het ziet er allemaal zo intimiderend uit. Die SD-kaart heeft geen eigen Wii-kanaal waar ik eenvoudig de spellen naar kan slepen. Het moet allemaal via menu's die bij iedere stap vragen of ik het wel zeker weet. Mijn chronische keuzefobie begint op te spelen. 290 Blokken om vrij te maken blijkt bovendien een hele blokkendoos vol, als je weet dat het gemiddelde Virtual Console spel er hooguit 30 in beslag neemt.
De enige logische oplossing is uiteindelijk om Lost Winds naar de SD-kaart te kopiëren. Die heb ik weliswaar nog steeds niet uitgespeeld (waar o waar is in hemelsnaam 'het hoogste punt'?), maar op die manier heb ik wel in één klap voldoende vrije blokken.
"Weet je heel zeker dat je deze gegevens naar de SD-kaart wil kopiëren?"
'Ja!' klik ik volmondig. De Wii gaat meteen aan het werk. Maar niet voordat hij me op het hart heeft gedrukt om de SD-kaart vooral niet te verwijderen en in hemelsnaam met mijn vieze vingers van de Power-knop af te blijven.
Terwijl de Wii kopieert dood ik de tijd door snel de afwas te doen, de kattenbak te verschonen, de televisie af te stoffen, de plantjes water te geven, een schilderij af te maken waar ik gisteren aan was begonnen, even naar de winkel te fietsen voor een nieuwe pot rode verf, de 72 Pin Connector van mijn NES te vervangen en al mijn spellen te sorteren op console en daarbinnen op alfabet. Opnieuw downloaden gaat sneller, maar als ik daar aan denk begint meteen mijn chronische weggooifobie op te spelen.
Nu dan, Toki Tori. Toki Tori heeft me aangenaam verrast met zijn moeilijkheidsgraad! Die loopt namelijk snel op. Al binnen een paar levels zat ik met mijn handen in het haar, en dat is precies waar ik mijn handen graag zie als ik een puzzelspel speel. Level 9 is de eerste die me bij is gebleven als een puzzel waar ik minstens twintig keer overnieuw ben begonnen en flink 'outside the box' moest denken om alle eieren te verzamelen. (Hint: glij meteen als het level begint van de ladder af en bouw een brug over het gat zodat de egel niet omlaag valt. De rest mag je zelf bedenken).
Wat ik bijvoorbeeld niet had verwacht is dat Toki Tori zijn krachten maar een beperkt aantal keren per level mag gebruiken. Denk aan één brug bouwen en twee keer teleporteren. Vooruitdenken dus, want eenmaal gebouwd kan een brug niet meer worden afgebroken. In de meeste levels is er maar één juiste volgorde om alle eieren te verzamelen en dat levert heerlijk frustrerende situaties op waarin je zeker weet dat je de enige juiste volgorde hebt gevonden, maar toch blijft er steeds één ei over op een onbereikbare plaats.
Laat je vooral niet voor de gek houden door dat schattige kuikentje en de screenshots waarop Toki Tori er bij vlagen uitziet als een kindvriendelijk platformspel. Dit is er echt één voor de hardcore-puzzelaars onder ons. Ik weet eigenlijk niet zeker of ik daar zelf wel bijhoor, maar voorlopig voel ik me nog helemaal thuis. Ik zie nu al op tegen de dag dat ik het moet verwijderen om plaats te maken voor de volgende Wii Ware titel.
Lees ook:Trailer: platformspel Toki Tori 2 komt naar de Wii U
Lees ook:Van de makers van Toki Tori: sci-fi schietspel Rive
Lees ook:Nintendo werkt aan ‘usb apparatuur’
Lees ook:Wario Land Shake met retrographics
Lees ook:De acht Europese Wii Ware launchtitles
Erik ik had precies hetzelfde.
Ik heb al mijn retro games naar een SD kaart moeten kopieren.
Tijd voor een externe harddisk op de Wii met een kanalen ondersteuning??
USB aansluitingen genoeg op de Wii.
Toki Tori is zo fantaschtisch, het ziet er zo schattig uit maar na een paar levels begin je al wild om je heen te slaan met die wiimote. Je kan echt beter spellen opnieuw downloaden dan copyeren naar SD kaart dat duurt zo verschrikkelijk lang echt te triest…
Ik ben wel even nieuwsgierig hoe moeilijk je dit spel vind ik vergelijking met andere puzzelspellen.
Is het vergelijkbaar met bijvoorbeeld Zack & Wiki qua niveau? of moet ik meer denken aan Aargon? IK hoop het laatste , dan ga ikgelijk downloaden
Het is een combinatie tussen Lemmings, lost vikings (SNES/PC) en Dizzy (C=64 amiga) in mijn ogen lekker puzzelen en lekker spelen in een prachtig nederlands spel dat er fris uitziet en je bezighoud ook als je het niet aan het spelen bent. De menu besturing is het enige waar ik nog wat over te zeuren heb voor de rest dikke vette knaller. En helemaal voor ons nederlanders eingelijk verplichte kost omdat het gewoon uit hardcore hardewijk komt dit spel. En Two Tribes gewoon meer aandacht en motivatie verdiend om dit soort spellen te maken. Ook is het gebruik van het Wii prikbord erg leuk, je krijgt van Toki Tori regelmatig een fototje opgestuurd over zijn avonturen met een verslagje erg leuk gedaan.
harde’r'wijk, maar bedankt berend Jan
Ik ken Dizzy niet, maar de andere twee waren zeker favoriet bij mij!
Ik heb ook het probleem dat mijn Wii bijna vol zit. Zoals ik al eerder zei, betekend dat voor mij dat ik geen WiiWare spellen zal gaan downloaden totdat Nintendo met een oplossing voor het probleem komt. Ik wil echt heel graag Toki Tori een kans geven, maar het geheugen beheer van de Wii is gewoon te traag en omslachtig.
Ik heb hem ook gedownload, en het is zeker de moeite waard!
hohoho… ik ben niet zo in dat wiiware gebeuren. waarom hoor ik hier dat iedereen wel “iets” download, en mij kan het allemaal geen bal schelen? echt niks lijkt me de moeite waard… het begint me allemaal te vervelen… wat Nintendo doet…
Tijd om je nickname te veranderen dan denk ik?
Als Nintendo spellen je echt helemaal niks doen kun je veel beter een Xbox 360 of PS3 kopen. Niks mis mee, smaken verschillen. Smaken kunnen zelfs veranderen in de loop van de tijd.
Nee ik begin me gewoon te iriteren aan het “casual” imago dat Nintendo krijgt…
ik wil terug zoals het was…
geen casual shit meer, terug naar de roots.
ik wil terug naar de goeie games…
SNES tijdperk ik mis je…
waar kan ik wii spellen helemaal gratis downloaden?
ja dat vraag ik me ook wel af ja weet iemand dat toevallig of dat mogelijk is .
spellen gratis downloaden voor de Wii??
greetz