Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 10

Nog 20 nachtjes slapen.

Vandaag wil ik het hebben over vlaggenmasten. Want, jawel, ze zijn er weer in New Super Mario Bros. Hét klassieke level-einde. De vlaggenmast!

Al meteen bij de allereerste Super Mario Bros sloeg Shigeru Miyamoto de spijker op de kop door aan het einde van elk level een schermhoge vlaggenmast te plaatsen. De uitdaging was vervolgens heel simpel. Zorgen dat Mario zo hoog mogelijk in de mast springt. Hoe hoger hij de mast raakt, hoe meer punten hij krijgt. Geniaal in z’n eenvoud. Niemand die ik kende lette op de highscores (die het spel toch onmiddellijk weer vergat zodra je de NES uitschakelde), maar toch nam je iedere keer die uitdaging aan en probeerde je zo hoog mogelijk in de vlaggenmast te springen.

En als je het dan haalde… Als het je lukte om helemaal bovenin de vlaggenmast te geraken, dan was de maximale score die je kreeg als de kers op de appelmoes voor een Van der Valk liefhebber. (Bestaan die?) Een perfecte run door een level heen is pas echt helemaal áf als je ook perfect bovenin de mast springt.
Het is Nintendo vervolgens nooit meer gelukt om die geniale eenvoud te evenaren. In het bizarre Super Mario Bros 2 beëindig je een level door een parel in de snavel van een raaf te leggen. Hoewel ik het opzich leuk vond om aan het eind van ieder level een kleine bossfight te hebben (om die parel van de travestiet Birdo af te pakken… ik zei toch dat dat spel bizar was?), stelde dat einde verder weinig voor.

Super Mario Bros 3 introduceerde een heel aardig roulette-systeem om het level af te sluiten. Leuk gevonden, maar het was wel heel erg eenvoudig om iedere keer de ster te pakken voor de maximale score. (Zonder aarzelen doorlopen en in één sprong het blok aanraken).

Super Mario World kwam met een ingewikkeldere versie van de vlaggenmast. In plaats van tegen een vlaggenmast aan te springen, moest je nu een lint breken dat tussen twee palen gespannen was. Om het je lastiger te maken bewoog dat lint vertikaal op en neer, en het beste was uiteraard om het op z’n hoogste punt te raken.

Een speciale taskforce heeft er vast en zeker lang over nagedacht om dat systeem te verzinnen, maar het was gewoon te ingewikkeld. Niemand had zin om zo vlak voor het einde te gaan wachten tot het lint hoog genoeg stond. En als ik zeg niemand dan bedoel ik uiteraard mezelf. Ik zou eigenlijk niet voor andere mensen moeten willen praten, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat er iemand bestond die het wel leuk vond. Als zo iemand toch bestaat dan moet hij zich maar bij me melden en dan zal ik deze tekst aanpassen. Misschien.

Voor Super Mario World 2 bedacht Nintendo weer een vorm van roulette. Hier moest je Yoshi (Yossi in de Japanse versie) door een ring van bloemen laten springen. Vervolgens begonnen die bloemen één voor één op te lichten, en als je geluk had stopte dat op de juiste bloem voor een leuke bonus. Ik moet toegeven dat dat wel iedere keer spannend was. In tegenstelling tot Super Mario Bros 3 was dit veel meer een kwestie van geluk. Vaardigheid kwam er niet bij kijken, en dat is ook waarom ik het nog steeds niet zo leuk vindt als de vlaggenmast waarbij alles wel volledig aankomt op je eigen vaardigheid.

En nu keert de vlaggenmast dus weer onveranderd terug. Alsof er de afgelopen 20 jaar niks is veranderd. Spring zo hoog mogelijk in de mast, en als je het topje weet te raken krijg je een 1up.

Om vanaf de grond het topje van de vlaggenmast te raken is onmogelijk, daarvoor is hij te hoog. En dus keert ook de trap weer terug uit Super Mario Bros. Ieder level eindigt met een trap, en vanaf de bovenste trede is het mogelijk, niet makkelijk maar wel mogelijk, om het topje van de vlaggenmast te raken. En ook net als in Super Mario Bros begint dit in de eerste levels nog heel makkelijk met duidelijke en solide trappen, maar naarmate het spel vordert worden die makkelijke trappen steeds vaker vervangen door een paar eenzame blokjes die los in de lucht zweven. Of blokjes die onder je voeten afbrokkelen, of bewegende blokjes, of een trap die is gemaakt van vliegende Koopa Troopa’s… En wat er zoal nog meer aan duivels moeilijke trappen voor Mario’s voeten worden geworpen. Het is in de meeste gevallen een vrijwillige uitdaging, maar reken maar dat ik het iedere keer heb geprobeerd!

Overigens zijn de trappen in sommige levels zo gunstig dat je in theorie zelfs over de vlaggenmast heen zou kunnen springen. Maar daar heeft Nintendo een onzichtbaar stokje voor gestoken. Als je buiten het beeld (zo hoog kun je komen) tot boven de vlaggenmast zweeft, dan botst Mario tegen een onzichtbare wand en glijdt omlaag tot hij de vlaggenmast raakt. Je bent op die manier wel gegarandeerd van een 1up, maar toch is het jammer.

Spelers die graag willen weten wat er aan de andere kant van de vlaggenmast is moet ik nog steeds verwijzen naar Super Mario Bros: The Lost Levels. Daar is het in een paar levels daadwerkelijk mogelijk om achter de mast te komen. In de meeste gevallen vindt je er weinig anders dan zo’n vervloekte warppipe die je terug warpt naar de eerste wereld, maar toch. Qua ervaring staat het ongeveer gelijk aan de zwaartekracht die wordt opgeheven of een andere natuurwet die wordt verbroken. Achter de vlaggenmast springen, wow!

- (Overzichtspagina met links naar alle voorgaande dagen).
- Geïllustreerd Animal Crossing dagboek

Lees ook:Kan Mario over de vlaggenmast springen?
Lees ook:New Super Mario Bros! 80 levels!
Lees ook:Aftellen naar New Super Mario Bros, dag 11
Lees ook:Japanse verpakking New Super Mario Bros wordt GEEL
Lees ook:Dit is de wereldkaart van New Super Mario Bros.