Nieuw in het winkelkanaal: Mighty Bomb Jack, Final Fight, Battle Lode Runner

Let op retro-gamers: deze week geeft Nintendo ons voor de allereerste keer de kans om iets te spelen wat we gegarandeerd nog nooit eerder hebben gespeeld. Een spelletje dat -hou je vast- vroeger alleen in Japan is uitgebracht verschijnt nu ook in het Europese winkelkanaal. Okee, het spel zelf is misschien nog niet zo spectaculair. Ik kan me niet voorstellen dat iemand met ingehouden adem op Battle Lode Runner zat te wachten, maar het is een begin. Met deze release laat Nintendo in ieder geval de mogelijkheid open dat ook spellen als Mother, Fire Emblem, en Dragon Quest ooit aan ons winkelkanaal worden toegevoegd. Er is weer hoop!

Mighty Bomb Jack

Jawel, Mighty Bomb Jack is weer zo'n spel waar we allemaal al heel lang op zaten te wachten. Eindelijk is hij er! Ik kan goed begrijpen waarom Nintendo andere klassiekers maar weer een weekje uitstelt om plaats te maken voor dit spel! Niet meer dan terecht. Wie heeft Super Mario Bros. 2 nog nodig als we ook Mighty Bomb Jack zouden kunnen spelen?

In alle ernst, ik snap werkelijk niet waarom Nintendo dit soort titels blijft opgraven terwijl er nog zoveel andere belangrijke NES-klassiekers staan te wachten. Wie o wie zit er te wachten op Mighty Bomb Jack?

Mocht jij om wat voor reden dan ook wel belangstelling hebben voor dit spel, weet dan dat Mighty Bomb Jack een mannetje is dat extreem hoog kan springen. Bijna alsof er geen zwaartekracht is. Het doet denken aan het maan-level in Super Mario Land 2, als je dat spel kent. En als je Super Mario Land 2 niet kent, dan heb je nu belangrijkere dingen te doen dan Mighty Bomb Jack downloaden, geloof me.

Daarnaast kan Jack ook… uh… wel, niet zoveel eigenlijk. Mighty Bomb Jack heeft geen enkele manier om vijanden aan te vallen. Hij kan alleen maar springen. Er zit weinig anders op dan iedereen ontwijken, zoveel mogelijk bommen verzamelen en de uitgang van het level bereiken.

Alle levels zijn aan elkaar verbonden in de vorm van een groot doolhof. Volgens de arme zielen die dit spel daadwerkelijk hebben uitgespeeld is het mogelijk om in ongeveer een kwartier het einde te bereiken… als je de weg weet. Voor argeloze spelers zonder plattegrond is het waarschijnlijker dat ze urenlang zullen ronddwalen zonder een flauw idee te hebben wat de bedoeling is.

Als dat niet zo leuk klinkt, dan komt dat omdat het niet zo leuk is. Met zoveel betere spellen in het winkelkanaal (en hopelijk nog heel veel meer op komst) is er werkelijk geen enkele reden om Mighty Bomb Jack te downloaden.

_________________________________________

Final Fight

Ah Final Fight. Sommige mensen zullen je proberen te vertellen dat deze Super Nintendo versie van Final Fight niet de moeite van het spelen waard is. Iets over de arcade-versie die een level extra had en twee oorspronkelijk vrouwelijke tegenstanders die hier zijn veranderd in mannen omdat Nintendo niet kon toestaan dat er vrouwen geslagen werden in een SNES-spel.

Dat is allemaal wel waar, maar werd het spel daar nu echt minder leuk van? Zelfs met vijf levels en zonder vrouwelijke tegenstanders is Final Fight nog steeds een prima beat'em up. Misschien niet de beste in zijn soort (op de Super Nintendo zijn betere voorbeelden te vinden en Wii-bezitters zouder er verstandig aan doen om Streets of Rage eens te downloaden), maar Final Fight is echt heus wel de moeite waard. Als je van het genre houdt.

Ik betrap mezelf erop dat ik altijd schrijf "als je van het genre houdt" wanneer het over beat'em ups gaat. Dat komt, denk ik, omdat ik me zo goed kan voorstellen dat er mensen bestaan die hier helemaal niks aan vinden. Het is eigenlijk ook te simpel voor woorden. Met een slakkegang beweeg je je door de rechtlijnige levels heen. Ondertussen trap je met steeds dezelfde drie aanvallen een eindeloze stroom vijanden in elkaar… en dat is het. Niets meer en niets minder. En toch vind ik dat leuk.

Wat in eerste instantie opvalt aan Final Fight zijn de graphics. Dit was één van de eerste spellen op de SNES en nog steeds springen de graphics er tussenuit als opvallend mooi en gedetaileerd. Vooral de grote en fraai geanimeerde sprites gaan veel verder dan je van een 16bit spel gewend bent. Ook de omgevingen, met lekker veel verwoestbare voorwerpen, zien er goed uit. Mijn mond viel herhaaldelijk open toen ik het destijds voor het eerst speelde. Dit was wel even wat anders dan die eenvoudige NES!

Echte kritiek heb ik trouwens ook. Geen kritiek in vergelijking met een arcade-spel dat je nog nooit gespeeld hebt, maar een reëel minpunt dat mensen als jij en ik zal opvallen. Met zijn vijf levels is Final Fight namelijk wat aan de korte kant. De tweede helft van het spel is best pittig, maar dan nog is vijf levels niet echt veel. Afhankelijk van hoe handig je er in bent is het waarschijnlijk wel mogelijk om deze game in een middag uit te spelen. Daarna kun je het natuurlijk altijd nog een paar keer herspelen, maar dat is niet hetzelfde. Wie hier 800 Wii Points voor neertelt moet zich voorbereiden op een leuke maar korte ervaring.

Dit is Haggar, één van de hoofdrolspelers. Let op hoe zijn magische bretels steeds van zijn linker- naar zijn rechterschouder verspringt als hij zich omdraait.
_________________________________________

Battle Lode Runner

Hier heb ik deze week ook al kort iets over geschreven. Het opmerkelijkste aan deze release is dat dit de allereerste keer is dat het spel in Europa wordt uitgebracht. Heel erg veel moeite heeft Nintendo er overigens niet voor hoeven doen (ik lees net dat dit spel ook in de oorspronkelijke Japanse versie al Engelse schermteksten had, er hoefde voor deze release dus niks aangepast te worden), maar het wordt toch gewaardeerd.

Ik zou hem bijna alleen al downloaden om dit goede doel te ondersteunen. Om te bewijzen dat er echt een markt bestaat voor voormalige Japan-only spellen. Alleen… ik heb al een Lode Runner.

Ik heb dit grappige spelletje (waarbij je constant kuilen in de grond moet graven zodat vijanden daarin vallen, grappig spelmechanisme) vroeger al erg vaak op de GameBoy gespeeld. Deze versie ziet er uiteraard mooier uit, maar toch ook wel heel erg hetzelfde.

Hét grote verkooppunt van Battle Lode Runner is dan ook de multiplayer-stand. Tot vijf spelers kunnen dit spel tegelijkertijd spelen (vier Wiimotes en één GameCube controller) en dat levert uiteraard heerlijk chaotische gevechten op waarbij iedereen kuilen graaft voor de ander en er vervolgens misschien wel zelf invalt.

Battle Lode Runner is vooral een aanrader voor alle vriendenclubjes die nu ook al veel plezier beleven aan Bomberman '93, een ander vijfspeler spel op de Virtual Console. Chaos en plezier gegarandeerd.

Zie ook:
- Virtual Console
- Lylat Wars, Donkey Kong Jr. Math
- ActRaiser, Bonk's Revenge, Pacman
- Vectorman, The Story Of Thor, Sonic Spinball
- Ik kan het nog!
- Die rot Turtles!
- Terug naar TMNT
- Legend of the Mystical Ninja, Punch-Out!, Dragon's Curse
- Castlevania Virtual Console, helemaal over het hoofd gezien
- The Legend of Zelda: A Link To The Past
- SPLATTERHOUSE, Ice Climbers, Teenage Mutant Ninja Turtles
- Super Ghouls 'n' Ghosts, Galaga, Double Dungeons
- Sword of Vermilion, Streets of Rage, Chew Man Fu, Bio Hazard Battle
- Kid Icarus, Ocarina of Time
- Kirby's Adventure, Excitebike, R-Type III, New Adventure Island
- Super Mario World, Zelda II en Vigilante
- Bonanza Bros, Gain Ground, Comix Zone, Gradius – wow!
- Mario Kart 64 en Soldier Blade
- Street Fighter II en Super Probotector
- Xevious
- Super Mario Bros. en Moto Roader

Lees ook:Super Smash Bros. Brawl bijna af
Lees ook:De tien beste 8 bit games volgens gametrailers
Lees ook:Battle Lode Runner gameplay filmpje
Lees ook:Recensieoverzicht: Mighty No. 9
Lees ook:Capcom Classics Mini Mix @ €7,50