Arme Chevre. Ze is nu al twee dagen ziek. De hele dag blijft ze binnen en loopt te rillen van de kou. "Moet… medicijn… hebben…" was zo’n beetje het enige dat ze nog kon uitbrengen. En maar rondjes lopen door haar huis heen. Het ziet er echt heel zielig uit.
Dus ik naar de Nook & Go, de enige winkel in Costanza. En het bleek dat ze daar nu ook al medicijnen verkopen. Tom Nook denkt ook aan alles! Voor 400 bells kocht ik een doosje en bracht het naar de doodzieke Chevre. "Bedankt, ik voel me gelijk al een stuk beter," zei ze onmiddellijk nadat ze het had ingenomen. Chevre loopt nu nog steeds rillend van de kou door haar huis te ijsberen. Maar dat is alleen nog maar een beetje uitzieken denk ik. Als ik haar nu aanspreek begint ze helemaal te stralen en zegt ze dat ik haar held ben.
Bekijk het hele Animal Crossing dagboek
Wat is Animal Crossing eigenlijk? →
Vandaag zat er een uitnodiging bij de post van Bob. "Hoi, op 1 januari ben ik jarig! Ik hou een partijtje met heel veel eten. Ik hoop dat jij ook komt! Ik wacht op je! -Bob." Mijn dag was gelijk weer goed. Wat leuk dat de bewoners ook hun eigen verjaardag vieren! Wie zullen er nog meer uitgenodigd zijn? Iedereen? Of alleen de bewoners die Bob als vrienden beschouwd? Of alleen ik maar? Ik heb nog nooit een verjaardag in Animal Crossing meegemaakt dus ik ben heel benieuwd hoe het er aan toe gaat. Moet ik ook een kadootje meenemen?
Gisteren heb ik Animal Crossing ook even aan mijn broer laten zien. Voor de gelegenheid heeft hij een nieuw profiel aangemaakt. Hij noemde zichzelf "sigurros", en nu woont er dus ook een sigurros in Costanza. Sigurros heeft een beetje rondgewandeld en met iedereen een praatje gemaakt. Hier en daar een brief verzonden, wat klusjes gedaan. Kortom, gewoon een uurtje het spel gespeeld. Nou, dat heb ik geweten…
Een van mijn meest geliefde personages in Costanza heet Brewster. Het is moeilijk te zeggen wat er precies zo plezierig aan hem is. Maar ik kom altijd erg graag in zijn koffiebar, die hij in zijn eentje draaiende houdt onder het museum. Brewster heeft… stijl. Hij heeft klasse. Je zou hem ook deftig kunnen noemen. Hij is altijd vriendelijk en beheerst. En ook al zegt hij niet veel, het komt nooit kortaf over.
Tot mijn verrassing kwam ik vandaag opeens een extravagante giraffe tegen in Costanza. Toen ik op haar af liep begon ze me gelijk te vertellen hoe afschuwelijk ze mijn kleren vond. Volgens Gracie, zoals ze bleek te heten, had ik zelfs totaal geen smaak. Ook goedemorgen!
Ik heb nu voor het eerst ook een gesprek tussen twee bewoners onderling mogen meemaken. En dat is leuk, want Nintendo’s vertalers hebben zichzelf echt overtroffen voor dit spel. Bijna elke conversatie is raak en alle verschillende personages komen heel goed uit de verf.
Angstig liep ik vanmorgen vroeg naar het strand. Naar de plek waar normaal gesproken Bob’s huis hoort te staan. Zou het er nog zijn? Of was Bob er stilletjes in de nacht vandoor gegaan? Mijn hart bonsde in mijn keel.
O nee! Bob wil weg! Vanmorgen vroeg, tijdens mijn dagelijkse wandelingetje door het dorp, wilde ik even langs gaan bij Bob. Toen ik binnen kwam waren al zijn meubels ingepakt in verhuisdozen. Bob zelf kon over niks anders meer praten dan zijn aankomende vertrek. Ja hij zou mij wel missen en hij had het hier heel leuk gehad. Maar hij had geen keus, hij was een man en hij moest doen wat hij moest doen.
Toen ik aankwam in Costanza waren er nog maar 3 andere huisjes bewoond. Er is tot nu toe bijna elke dag een nieuwe bewoner bij gekomen, en het dorpje begint al behoorlijk gezellig te worden. Vandaag heb ik bijvoorbeeld kennis gemaakt met mijn nieuwe buurman Filbert.
Omdat Frobert niks wilde loslaten over zijn vermeende relatie met Chevre, heb ik haar vandaag zelf maar eens opgezocht. Ze schrok duidelijk toen ik ineens voor haar neus stond. Prompt vroeg ze me om een kadootje naar Bob toe te brengen. Zwijggeld? Weet Bob soms teveel? Het wordt nu wel erg verdacht.