Is iedereen bekend met de Griekse mythe van Orpheus die afdaalt naar de onderwereld om zijn overleden vrouw Eurydice terug te halen? Hades, de god van de dood, heeft zoveel medelijden met Orpheus dat hij Eurydice inderdaad mee mag nemen, op voorwaarde dat hij op de terugweg niet achterom kijkt om te zien of ze wel echt achter hem loopt.
Don’t Look Back is een bijzondere interpretatie van dat verhaal, vormgegeven als een prehistorisch Atari 2600-spelletje. Zonder iets te willen verklappen kan ik al wel zeggen dat de afloop van het spel anders is dan de afloop van de legende. Misschien wel nog zwartgalliger, al kan het op verschillende manieren uitgelegd worden.
(Mijn interpretatie: (spoiler!) Orpheus heeft de grafsteen nooit verlaten. Het was allemaal maar een fantasie. Dood is dood en iemand terughalen is onmogelijk).
Maar voor het zover is moet je nog wel even door de hel, letterlijk en figuurlijk. De onderwereld is moeilijk zoals alleen een ouderwets computerspel moeilijk kan zijn, vol met valstrikken, genadeloze vijanden en akelig moeilijke eindbazen. Aan de andere kant: Don’t Look Back geeft je ook oneindig veel levens en strooit onderweg ERG gul met respawn-points (soms zelfs meer dan één per scherm) zodat iedereen met een beetje doorzettingsvermogen het einde kan halen.
Een goede platformgame met een boodschap, dat mag je niet missen!
Lees ook:Famitsu reviewt Resident Evil: Umbrella Chronicles
Lees ook:Nostalgisch horrorspel Back in 1995 naar 3DS
Lees ook:Genadeloos moeilijke La Mulana toch naar WiiWare
Lees ook:Super Rude Bear is tegelijk moeilijk en makkelijk
Lees ook:I Wanna Be The Guy
leuk aleen ik bgreep het eind niet helemaal O.o
Mag je hier wel achterom kijken of ga je dan ook dood als je terugloopt? (Wat mij gaaf leek)
Tja, de titel verraadt het eigenlijk al een beetje.
In het begin mag je spelen zoals je zelf wilt, maar zodra je je vrouw hebt gevonden…
ik vond het al saai worden na een paar min.
ik na 10 sec
Ik deel je mening, ik heb genoten en het einde is inderdaad doordrengt van een melancholisch sadisme! Ik vind de keuze uit rood,zwart en wit fijn, maar vraag me af of het spel niet meeslepender was geweest als de maker enkele bits omhoog was gegaan. Anderzijds, als je kijkt naar zijn portfolio past het er goed tussen en produceert hij een hoop.
“maar vraag me af of het spel niet meeslepender was geweest als de maker enkele bits omhoog was gegaan”
Dat was voor mij het enige moment waarop de graphics de sfeer een beetje verstoorde. De andere eindbazen maakten meer indruk.
.
Je loopt dat al snel het risico dat het iets teveel op goedkope horror gaat lijken denk ik. Met deze, min of meer abstracte, graphics kun je er zo’n beetje je eigen invulling aan geven wat het allemaal nog net iets duisterder maakte… in ieder geval voor mij.
.
Alleen leek Cerberus (de eerste eindbaas en in het oorspronkelijke verhaal een monsterlijke hond met drie koppen) nu net een onschuldige poedel.
tip;
http://wii.ign.com/dor/objects/14325482/excitebots-trick-racing/videos/Excite_Bots_Teaser_TrailerV6-H264.html
Weet zelf niet of ik er nu vrolijk van moet worden, zijn wel heel veel party dingen tussendoor die `t racen eruit kunnen halen?
Is een lastig geval, wachten op de reviews
(hoewel dat doelpunt wel gaaf was)
leuk spel,.. leuke spanningsboog kwa moeilijkheidsgraad, geluiden zijn top. de circle of life,.. haalde ik een beetje uit het einde (ken het originele verhaal niet) maar vind dat een fijn thema voor computerspellen.